عباس ملک حسینی - استادار گروه جغرافیا و برنامه ربزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر
فاطمه عاشوری - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی، واحد ملایر

در عصری که شاهد رشد شتابان جمعیت شهری و پیچیدهتر شدن شهرها هستیم، اعمال حاکمیت به صورت یکسویه، یا صرف نقشآفرینی حکومت و کارگزاران حکومتی برای مدیریت جامعه شهری امروز، کفایت نمی کند. حکمرانیخوب شهری ساختار جدیدی در فرآیند مدیریت شهرهاست که اشکال سنتی و متمرکز مدیریتی در شهرها را دگرگون ومبانی نظری آن را به چالش کشیده است. حکمرانی خوب شهری عبارت است از استفاده از راهبردهای نوین برایمدیریت مطلوب شهری از طریق همکاری و تعامل دوسویه بین نهادهای مدیریت شهری با شهروندان، نهادهای مدنی وسازمان های بخش خصوصی. در این الگو، دولت، شهروندان و نهادهای خصوصی در جریان افقی و فرابخشی به مشارکتمی پردازند. محوریت این رویکرد در مدیریت شهری، بر مبنای توسعه ای مردم سالار و برابر خواهانه، برای تاثیرگذاریتمامی نیروهای دارای نفع و نفوذ در اداره امور شهرها و همچنین پاسخگویی به تمامی نیازهای این گروه ها می باشد. اینرویکرد جدید با تمامی دستاوردهای مثبت خود در مبحث مدیریت شهرها خود یک اصل گمشده در فرآیند مدیریتشهری کشورهای در حال توسعه و به خصوص کشور ما به حساب میآید چرا که هنوز شاخص ها و مولفه های آن و لزومنهادینه سازی و بسترسازی شرایط این رویکرد نوین با توجه به این شاخص ها و مولفه ها امری ناشناخته بوده و موردغفلت واقع شده است. در این پژوهش از روش توصیفی و تحلیلی استفاده شده است. بدین صورت که با مطالعه پژوهشهای انجام شده در حوزه حکمرانی خوب شهری ضمن بیان مفاهیم حکمرانی خوب شهری، به ذکر شاخص ها و اهداف وکنشگران مطرح در عرصه حکمرانی خوب شهری پرداخته شده است.

حکومت، حکمرانی، حکمرانی خوب، حکمرانی خوب شهری