مهرنوش بازدار - دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه معماری، گنبد کاووس، دانشگاه آزاد اسلامی، گنبد کاووس، ایران
محمدجواد مقصودی تیلکی - عضو هیت علمی گروه معماری، واحد مازندران، دانشگاه پیام نور، مازندران، ایران

با توجه به رشد روز افزون جمعیت، افزایش توان بالقوه حضور انسان در محیط طبیعی می توان این گونه اذعان نمود کهبدون وجود برنامه ریزی های عملکردی مناسب، نوین و بر پایه دانش زیستی و علمی، نمی توان انتظار دستیابی به توسعهپایدار را در ذهن پرورانید. توسعه ای که نیازمند برنامه ریزی، عملکرد مناسب، پیش بینی نتایج و در نهایت جمع بندیآن می باشد. در این بین طراحی و اجرای اکوپارک ها به عنوان پتانسیل های زیست محیطی فرهنگی اجتماعی و حتیاقتصادی منطقه نقش نوینی در بهبود شرایط ایفا می کنند. طراحی و استقرار فضای سبز هدفمند که علاوه بر داشتنپتانسیل زیبایی بصری پویایی خود را با برقراری ارتباط ما بین طبیعت و انسان و کاهش بخشی از معضلات زیستمحیطی بوجود امده از طریق اموزش و سایر راه کارهای مرتبط حفظ نماید یک پتانسیل بالقوه و شاخص می باشد. اکوپارک ها در واقع مدیریت بهینه عوامل، عناصر و توان بالقوه های موجود، در حال حاضر و در آینده نزدیک و دور میباشند. مدیریتی که بر پایه محیط زیست استوار و همیشه جاویدان بناگردیده و به انسان در زندگی سمت و سو میبخشد. این پژوهش بر مبنای مطالعات کتابخانه ای و به روش توصیفی-تحلیلی انجام شده است. هدف از این مقالهارائه ضوابط و معیارهای برنامه ریزی و طراحی اکو پارک و راهکارهای موجود می پردازد.

اکوپارک، طراحی و راهکار