ایلوش صفری - دانش آموخته کارشناسی ارشد مهندسی صنایع دانشگاه صنعتی اصفهان

یک دولت براساس فناوری اطلاعات و ارتباطات عموماً به عنوان دولت الکترونیکی نامیده می شود. بسیاری از نویسندگان اقدام به شناسایی پتانسیل درونی ICT در دولت کرده اند. اسپرچر (2000) دولت الکترونیکی را به گونه ای که فناوری برای کمک به خودکارسازی تعاملات بین دولت و نهادهای دیگر و نیز بین دولت و بنگاه ها به کار می‌رود، مورد توجه قرار می دهد. همچنین دولت الکترونیکی بعنوان عملیات «بدون توقف» خدمات عمومی تعریف شده است. تعریف جامع‌تر از دولت الکترونیک، تغییرات موجود در دولت را در دو جنبه مربوطه پیشنهاد می‌دهد: 1ـ تبدیل تجارت نظارتی، یعنی کاهش هزینه ها، اصلاح تحویل خدمات و تجدید فرآیندها، 2ـ آزمایش کارکردها و فرآیندهای دموکراسی و مردم سالاری. بیشتر دولت ها مشتاق تغییر روشی هستند که بر اساس آن عمل می کنند و آن را امری الزام آور در وفق دادن خود با یک بازار یا رویکرد متمرکز بر مشتری در حیطه نظارتی خود می دانند.