نیما ولی بیگ - عضو هیئت علمی دانشگاه هنر اصفهان
شهرزاد آئینه چی - دانشجوی دکتری مرمت دانشگاه هنر اصفهان

یکی از برجسته ترین فن آوری ها در سازه های سنتی ایران، در پوشش آسمانه های منحنی شکل من جمله قوس ، طاق و گنبد به کار رفته است. با توجه به مقاومت کم این سازه ها در برابر تنش های برشی ،خمشی وکششی، مهمترین مسائله در مرمت آنها حصول اطمینان ازمهارکردن میزان تنش های فوق الذکر است. این نوشتار در پی آن است تا با معرفی نمونه هایی از تکنیک ها و مصالح نو و انعطاف پذیربهلحاظ نرم بودن،برگشت پذیری آنها بعد از تغییر شکل، و قابلیت اجرای آسان در فرم های منحنی شکل به جای تکنیک های سفت و سخت سنتی در بناهای تاریخی ، گامی در جهت کاهش ویرانی های ناشی اززلزله و در نتیجه فراهم آوردن شرایط اطمینان بخش تری برای نسل های آینده در کشور ایران برداشته شود.این مقاله بر اساس این ضرورت نگارش یافته است که از روش توصیفی و تحلیلی، بررسی نمونه هایموردی وابزار گردآوری داده: مطالعات کتابخانه ای و اسنادی بهره برده است. دستاوردهای پژوهش نشان دهنده آن هستند که استفاده از تکنیک های انعطاف پذیر در مقاوم سازی مانند )پلیمرهای تقویت شده باالیاف، میراگرهای ضربه،آلیاژهای حافظه دار، کابل های پیش تنیده، فوم پلی اورتان، مهاربندها با تغییر شکل پذیری بالا، الیاف بازارت (BF) به عنوان جایگزینه مناسبی مناسبی برای الیاف کربنی یا شیشه ای(علاوه بر خنثی کردن تنش های وارده و افزایش ظرفیت تحمل بار، برگشت پذیر، نامرئی ، نسوز و مقاوم در برابر مواد شیمیایی بوده و قابلیت تطابق و سازگاری بسیاری با مصالح سنتی دارند. باعث تقویت مصالح تاریخی بدون جابه جایی آنها می شود و به اصالت بنای تاریخی خدشهای وارد نمیسازد.

تکنیک انعطاف پذیر،مقاوم سازی، پوشش های منحنی ، بنای تاریخی