شهرام عدالتی - مشاور رییس سازمان مدیریت و برنامه ریزی استان تهران و رئیس دبیرخانه انجمن های تخصصی و صاحب نظران توسعه

روند پرشتاب تحولات سرزمینی در ایران از منظر چیدمان سکونتگاها (به ویژه در طول 50 سال اخیر) در تبعیت از دلایل متعدد جغرافیایی ، اقتصادی و سیاسی نشان از شکاف روزافزون منطقه ای و بروز پدیده " قطبی شدن" جمعیت درکلانشهرهای کشور دارد . چنانکه بیش از 40 درصد جمعیت شهری ایران در سال 1390 صرفا در 10 شهر نخست ایران ، سکونت داشته اند .این روند ضمن وسعت بخشیدن به اندام کلانشهرهای کشور موجب به وجود آمدن شهرهای متعددی در پیرامون شهر اصلی و ایجاد مراکز ثقل جمعیتی و تعدد مدیریت های موثر بر توسعه سرزمینی را در این پهنه ها ، موجب شده است .این ویژگی موجب ایجاد مجموعه های شهری در برخی از مناطق کشور و به ویژه در عرصه پایتخت و پیرامون آن شده و لزوم همسویی و هم پیوندی در اعمال قوانین ، رویکردها و سیاستهای توسعه سرزمینی را به ضرورتی اجتناب ناپذیر تبدیل نموده است . این مقاله با رویکردی متاثر از مفاهیم آینده پژوهی تلاش خواهد داشت تا ضمن بازخوانی ازکلیه مقررات حقوقی در خصوص مجموعه شهری تهران از سال 1374 تا کنون ، رویدادهایی را مورد تحلیل قرار دهد که در صورت تدوام روندهای موجود می تواند بزرگترین چالش های توسعه سرزمینی را در فردای این زاد و بوم ایجاد نماید و با بیان مصادیق مشخص ، موضوع شکاف عمیق مابین رویکردهای مصوبات مربوط با مجموعه شهری تهران با رویدادهای شکل گرفته در طول سالهای اخیر را به بوته تحلیل بسپارد .

مجموعه شهری تهران ، آینده نگاری سازمان فضایی استان تهران ، مدیریت یکپارچه سرزمینی، قوانین ومقررات