حسین شیخ رضایی - استادیار موسسه پژوهشی حکمت و فلسفه ی ایران

سؤال از هویت شخصی، چیستی آن و شرایط تداوم و استمرار چنین هویتی از جمله پرسش های قدیمی در متافیزیک، فلسفه ی نفس و فلسفه ی ذهن اند. مسئله آن است که اولاً چه چیز هویت شخصی مرا می سازد و مرا از دیگران متمایز می کند و ثانیاً تداوم و استمرار «من» در طول زمان وابسته به چیست. هر گونه پاسخی به چنین پرسش هایی، نتایج و اثراتی در دیگر حوزه های فلسفه، مانند فلسفه ی حقوق و فلسفه ی دین خواهد داشت؛ چرا که مسائلی همچون : مجازات ( در فلسفه حقوق ) و رستاخیز ( در فلسفه ی دین ) به مفروض گرفتن گزارشی از تداوم هویت شخصی وابسته اند. در این نوشته، ابتدا ربط هویت شخصی و بدن را بررسی خواهیم کرد و در ادامه به ربط و ارتباط استرار مغز یا هر بخش فیزیکی دیگری از بدن با تداوم هویت شخصی خواهیم پرداخت و پس از آن به استمرار حافظه و سایر ویژگی های روانی در مقام تعریف کننده ی هویت شخصی پرداخته و نشان خواهیم داد که چگونه مبتنی کردن هویت شخصی بر امور روان شناختی می تواند به بروز برخی مشکلات بیانجامد.

فلسفه ی ذهن/ هویت شخصی، حافظه، ویژگی های درونی، امور روان شناختی