حذف کل کربن آلی توسط فرآیند جذب سطحی و بررسی تاثیر هم زمان کربن فعال در فرآیند انعقاد و لخته سازی برای حذف کربن آلی در شرایط یوتریفیک آب های سطحی (مطالعه موردی دریاچه مصنوعی شهدای خلیج فارس (چیتگر))

این مطالعه با هدف بررسی میزان بهبود راندمان حذف کل کربن آلی در فرآیند انعقاد بهبود یافته با پودر کربن فعال،در مقایسه با فرآیند های جذب سطحی و انعقاد و لخته سازی انجام گرفته است. در این تحقیق، همچنین تاثیر حضور غلظت های مختلف فسفر در شرایط یوتریفیک دریاچه، بر راندمان حذف TOC، بررسی شده است. در این زمینه آزمایشات جذب سطحی بر روی نمونه های سنتتیک TOC با غلظت اولیه 6 میلی گرم در لیتر در pH و زمان های مختلف درمقادیر پودر کربن فعال 0.2، 0.5 و 1 گرم در لیتر انجام گردید. سپس به منظور مقایسه راندمان حذف، آزمایشات انعقاد بهبود یافته با پودر کربن فعال، در مقادیر مختلفی از پارامترهای موثر تعریف شده (غلظت اولیه TOC، غلظت اولیه فسفر، میزان کلرورفریک و پودر کربن فعال و pH) بر روی نمونه آب خام دریاچه چیتگر انجام شد. نتایج نشان داد بیشترین مقدار حذف TOC در فرآیند انعقاد بهبود یافته با پودر کربن فعال حدود 98.7 درصد بوده ولی در این مطالعه راندمان حذف کمتر که نیازمند میزان کلرورفریک و پودر کربن فعال کمتری می باشد، نیز میزان TOC را به حدود مجاز سازمان حفاظت محیط زیست می رساند. لذا به منظور بهینه بودن فرآیند از نظر فنی و اقتصادی راندمان 85 درصد به عنوان راندمان بهینه در نظر گرفته شده است. این در حالیست که بیشترین مقدار حذف TOC در فرآیند جذب سطحی و فرآیند انعقاد و لخته سازی، به ترتیب 68 و 55 درصد بدست آمده است. نتایج نشان می دهد، در فرآیند انعقاد بهبود یافته با پودر کربن فعال، راندمان حذف TOC، 40-35 درصد نسبت به فرآیند انعقاد و لخته سازی و 25-25 درصد نسبت به فرآیند جذب سطحی افزایش می یا بد. همچنین افزایش غلظت فسفر در شرایط یوتریفیک دریاچه در pH های کمتر از 7 باعث افزایش راندمان حذف TOC می شود.

کلیدواژه ها:

کل کربن آلی ، انعقاد بهبود یافته ، جذب سطحی ، فسفر ، کلرورفریک ، پودر کربن فعال ، دریاچه مصنوعی چیتگر