نصرت الله یاراحمدی - دانشگاه تهران، پردیس بین المللی کیش، گروه محیط زیست، کیش، ایران
احمد مدحج - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قزوین، گروه عمران، قزوین، ایران
مهدی مهدی نژاد - کارشناس ارشد مهندسی عمران – محیط زیست – دانشگاه خوارزمی تهران

فرآیند لجن فعال یکی از روشهای متداول تصفیه بیولوژیکی فاضلاب می باشد و برای اینکه یک تصفیه بیولوژیکی مناسب داشته باشیم باید پارامتر های مختلف و تاثیر گذار در تصفیه فاضلاب تحت کنترل باشد. یکی از مشکلاتی که اغلب درتصفیه خانه های فاضلاب بروش لجن فعال ایجاد می شود عدم ته نشینی مناسب لجن و فشردگی آن در حوض ته نشینی ثانویه می باشد. عدم ته نشینی مناسب لجن را رایزینگ می نامند.، که تعداد زیادی از تصفیه خانه های فاضلاب به روش لجن فعال به طور موردی با این مشکل مواجه هستند. لذا در این تصفیه خانه ها می بایست به طور مستمر میزان SVI و MLSS که شاخص های مناسب جهت ارزیابی پدیده رایزینگ می باشند اندازه گیری و کنترل گردند. در این مقاله فاضلاب موجود در بخش ته نشینی ثانویه تصفیه خانه فاضلاب شهرک غرب تهران مورد آزمایش قرار گرفته و در انتها راهکارهای حذف و یا کاهش آن بررسی شده است و مشخص گردید، که روش بیولوژیکی کنترل نسبت F/M و کاهش سن لجن (SRT) می تواند موثر باشد.

پدیده رایزینگ، SVI، MLSS، لجن فعال