سید میثم عباسی متین - کارشناسی ارشد معماری دانشگاه آزاد واحد همدان

بازار یکی از ارکان اصلی اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و کالبدی شهر سنتی ایرانی است. فضای شهر ایرانی است که تعاملات اجتماعی را در بستری تاریخی فرهنگی پذیرا شده و واجد ارزش های کیفی و هنری والاست. نگرش علوم جدید در وهله اول به جنبه کارآیی و عملکردی و کمی امور نظر دارد تا جایی که آن جنبه را حتی الامکان از همه معانی ضمنی کیفیش منتزع می سازد. جهان ما به مثابه نسجی مظهر روابط ، است که از رشته های به هم تنیده تار و پود فراهم شده است. رشته های پود که افقی اند علی، که از لحاظ عقلی قابل وارسی و کما محدودند محسوب می شوند و رشته های عمودی تار، با ذات کیفی امور مطابقت دارد. علم و نگرش شهر سازانه جدید عمدتًا در جهت افقی پود، تحول و تکامل یافته است، در حالی که باید به عمودیت تار متعالی و بر شونده، رجوعی دوباره کرد تا نسجی متعالی پدیدار شود. در این مقاله با مروری بر تعریف بازار، نقش و جایگاه آن در شهر ایرانی و بررسی انواع آن، تاکید به طور عمده بر تحلیل ارزش های هنری، شکلی و کیفی فضاست، در این رابطه بازار سنتی شهر همدان به عنوان نمونه موردی و همخوان با فرهنگ و هویت ایرانی طرح و بررسی گردیده است . این مقاله تحقیقی، پژوهشی بنیادی می باشد که نگاه حاکم بر آن در تمام بخش ها، تحلیل محور است که البته در کنار آن از ابزار توصیف و تطبیق داده ها نیز بهره برده شده است.

شهر،بازار،شهر اسلامی،جهان بینی اسلامی،شهرسنتی