مهدی نوری - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری،دانشگاه آزاد اسلامی واحد نطنز
محمد لطیفی - مربی، هیئت علمی دانشگاه آزاد اسلامی واحد نایین

در برخورد کلی به ساختمان های عمومی و منازل دیده می شود که این بناها عمدتا برای افراد جوان و چالاک طراحی شده و با بی توجهی به مساله ناتوانی هایجسمی حرکتی برنامه ریزی و طراحی و اجرا گردیده اند. تا آنجا که ناتوانی در استفاده از ساختمان ها این بخش از جامعه – را از مراجعه به آنها باز می دارد و بهعنوان یک مساله اجتماعی بروز عینی می یابد. بسیاری از بازسازی های انجام شده بعد از جنگ تحمیلی که از سر عجله نیز انجام شده اند پرداختن به مساله – –معلولیت را از نظر دور داشته و این مساله اکنون به گونه ای بحرانی رخ می نماید. لذا باید در دتور کار شهرداری ها و مهندسین این نکته لحاظ شود که ساختمانها )اماکن عمومی و فضاهای مسکونی( به نوعی طراحی شوند که همه افراد جامعه، چه سالم و چه پیر و چه انان که ناتوانی جسمی حرکتی دارند، بتوانند به –راحتی از امکانات رفاهی برخوردار باشند همچون افراد سالم جامعه بتوانند بدون کمک دیگران کارهای روازنه خود را انجام دهند. چرا که گروهی از این معلولینکسانی هستند که جامعه مدیون فداکاری آنهاست و بی تردید هرگاه جامعه در پی آن نباشد که آنان را در همه سطوح فعالیت شرکت دهد برای آنان بار خاطریخواهد بود . در این مقاله به برخی نکات درمورد طراحی ورودی ها، پله، سرویس های بهداشتی، آشپزخانه، اتاق خواب، اتاق غذاخوری، اثاث منزل و … جهتاستفاده معلولین جسمی حرکتی پرداخته شده است – .

معلولین جسمی حرکتی ، منزل معلولان ، معماری معلولان