فرزاد شهابیان - استادیار گروه عمران، دانشکده مهندسی، دانشگاه فردوسی
سید مسعود احمدی - کارشناس ارشد سازه

امروزه در سراسر دنیا شاهد کاربرد روزافزون سازه های فضاکار هستیم که به علت خصوصیات و قابلیت های منحصر بفرد این سازه ها می باشد. با توجه به وجود تعداد زیاد عضو در این سازه ها، انتخاب شکل مناسب تاثیر زیادی در کاهش وزن و درنتیجه کاهش هزینه سازه خواهد داشت. در این مقاله سازه های فضاکار تخت دو لایه با سه توپولوژی مختلف با متغیر های طول، عرض، ارتفاع، فاصله ستونها و طول اعضای افقی مورد بررسی قرار گرفته است. در تخمین وزن این مدلها از شبکه عصبی مصنوعی و برای بهینه سازی آنها از الگوریتم ژنتیک استفاده شده است. ورودی الگوریتم ژنتیک، عرض و طول سازه بوده و خروجی آن، انتخاب بهینه شکل سازه از میان سه توپولوژی موجود به همراه ارتفاع، فاصله ستونها وطول اعضای افقی می باشد.

بهینه سازی، الگوریتم ژنتیک، شبکه عصبی مصنوعی، سازه فضاکار تخت دولایه