علی خداشاهی - دانشجوی دکتری جغرافیاو برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران

در دهه های اخیر گردشگری به عنوان گسترده ی صنعت خدماتی مطرح بوده است و همه کشورها در رقابتی تنگاتنگ برای بهره گیری از مزایای این صنعت بوده اند و هر منطقه ای با استفاده از استعدادهای بالقوه زمینه را جهت جذب گردشگر فراهم می آورد. نواحی ساحلیاز جمله نواحی هستند که گردشگران زیادی را به خود جذب می کنند. وجود عوارض متفاوت ساحلی سبب پتانسیلهای متفاوت جذب گردشگر در سواحل می شود. کشور ما دارای سواحل طولانی در شمال و جنوب است که قسمتهای مختلف این سواحل دارای ویژگی های مورفولوژیکی خاص خود هستند. اگرچه سواحل جنوب طولانی تر بوده در اغلب طول سال دارای آب و هوای صاف است لیکن سواحل شماری به دلیل نزدکیتر بودن به مراکز تجمع انسانی، چشم اندازهای طبیعی خاص و برخورداری از هوای معتدل در بیشتر ایام سال از اهمیت بیشتری به لحاظ جذب گردشگر برخوردار است. شهر بابلسر یکی از شهرهای جذب گردشگر در منطقه شمالی کشور می باشد که می توان با برنامه ریزی اصولی و مناسب و شناسایی مزیتها و محدودیتهای گردشگری نقش موثری درتوسعه این مناطق و درنتیجه توسعه ملی برعهده دشته باشد در این تحقیق پرسش این است که پتانسیلهای و محدودیتهای توسعه گردشگری شهر بابلسر کدام است و چه راهبردهای و راهکارهایی برای توسعه گردشگری که به توسعه منطقه منجر شود وجوددارد؟ مقاله حاضر شناخت پتانسیلهای گردشگری شهر بابلسر در استان مازندران با استفاده از روش AHP,SWOT است در مدل SWOT ارزیابی کننده نقاط قوت، ضعف و تهدید بهترین راهبرد برای فرایند برنامه ریزی راهبردی گردشگری محسوب می شود. روش جمع آوری داده ها و تحلیل اطلاعات مورد نیاز بیشتر اسنادی، تحلیل و پیمایشی است تجزیه تحلیلهای صورت گرفته ناشن می دهد که جهت تاکید بر رفع آسیب پذیری حوزه مورد مطالعه شده، استراتژی های WT باید در اولویت برناه های توسعه گردشگری حوزه مذکور قرار گیرد.

ارزیابی استراتژیک، قابلیتهای توسعه گردشگری، مدل SWOT، بابلسر