صالح حیدریان - دانشجوی دکتری ژئومورفولوژی ، دانشگاه خوارزمی
امیر صفاری - دانشیار گروه ژئوموروفولوژی دانشگاه خوارزمی
ابوالفضل مختاری اصل - کارشناسی ارشد اداره کل مناب طبیعی و آبخیزداری آذربایجان شرقی

با توجه به روند رو به رشد جمعیت در کلان شهرها به ویژه شهرهای مستعد لرزه خیزی نگرشی همه جانبه به حوادث طبیعی و فجایع ناشی از بروز انها، ضروری به نظر می رسد تراکم بیش از اندازه جمعیت در محدوده ی شهری، عدم برنامه ریزی های پیشگیرانه و نبود آمادگی لازم برای مقابله با حوادثی نظیر زلزله، تهدیدی بسیار جدی و مهم برای شهروندادن و تداوم حیات شهری می باشد در مطالعه حاضر شهر تبریز به عنوان مطالعه موردی انتخاب شده است روش تحقیق، توصیفی تحلیل است هدف این پژوهش ارزیابی و پهنه بندی آسیب پذیری شهر تبریز، باا توجه به معیارهای کیفی در تبریز است بدین منظور، از معیارهای تراکم ساختمانی تراکم جمعیتی،کیفیت سازه ها دسترسی به فضاهای باز و سبز، فاصله از مراکز خطرزا و پراکنش مراکز درمانی استفاده شدهاست در این پژوهش ابتدا داده های آماری لازم جمع آوری شدند سپس لایه های مورد مطالعه برای پهنه بندی آماده شده و وزن دهی به لایه ها براساس نظرات کارشناسی انجام گرفت تحلیل نهایی با استفاده از تلفیق لایه ها در محیط GIS صورت گرفته است در نهایت میزان خطرپذیری کل مناطق شهر تبریز آمده اس نتایج نشان می دهد که مناطق شمالی شهر، بیشترین پهنه های خطرپذیری و مناطق جنوبی کمترین میاز آن را دارد.

پهنه بندی ، زلزله میزان خطرپذیری، شهر تبریز