حسن نیت در عقد وکالت

تئوری حسن نیت یکی از قواعد مهم در حیطه حقوق تعهدات بشمار می رود. امروزه در حقوق جدید, این اصل هم در انعقاد و هم در اجرای قراردادها نقش بسزایی ایفا می کند و مبنای برخی از تئوری های نوین حقوق قراردادها مثل تعهد به همکاری را تشکیل داده است. با اینکه مباحث خسن نیت بطور پراکنده در کتب فقهی و حقوقی ما دیده می شود ولی تاکنون اقدامی برای دسته بندی و تنظیم علمی مطالب مربوط به آن بعمل نیامده است. اصل همیشه بر حسن نیت است و شخصی که به سوء نیت استناد می کند باید آن را اثبات کند. این قاعده کلی است, گرچه صرفاً در خصوص تصرف شکل قانونی بخود گرفته است. (ماده 2268 قانون مدنی ) حسن نیت عبارت است از انجام وظایفی که هر یک از طرفین قرارداد یا اشخاص مرتبط با آن، انتظار دارند طرف دیگر قرارداد بصورت صادقانه، منصفانه و معقولانه به آن پایبند باشد و برای رعایت حقوق و منافع طرف مقابل بکوشد و از هر گونه سوء نیت و فریبکاری بپرهیزد. مواد 667 ، 680 قانون مدنی و 399 قانون تجارت نشان دهنده توجه قانونگذار ایران به اصل حسن نیت است. یکی از رهیافت های مطالعه اصل حسن نیت در فقه امامیه و حقوق مدنی عقد وکالت است. وکالت عقدی است که بموجب آن، یکی از طرفین، دیگری را برای انجام امری به جای خود برمی گزیند، مقتضای وکالت- به عنوان یک عقد نیابتی- نیازمند رعایت حداکثر حسن نیت از جانب وکیل و موکل است و می توان عقودی که وکیل، بر خلاف حسن نیت منعقد می سازد را غیرنافذ دانست. با این وجود، لزوم رعایت حسن نیت یک تکلیف طرفینی است که هم وکیل وهم موکل ملزم به رعایت آن و حمایت از طرف ثالث با حسن نیت در وکالت ظاهری می باشند.

کلیدواژه ها:

، 1-حسن نیت 2-عقد وکالت 3- عقد نیابتی 4- وکیل 5- موکل 6- وکالت ظاهری