ارزیابی ریسک ناشی از تغییر کاربری اراضی در احداث و آبگیری سدها (مطالعه موردی: سد مخزنی گرین نهاوند- همدان)

سدها علی رغم منافع اجتماعی بسیار و صرفه جویی در هزینه های لازم جهت ساختارهای زیر بنایی و...، آسیب های محیط زیستی غیر قابل جبرانی به محیط وارد مینمایند. استفاده از روش ارزیابی ریسک زیست محیطی یک ابزار مهم در مطالعات مدیریت محیط زیست و کاهش مخاطرات پروژهها ورعایت اهداف حصول به توسعه پایدار است که در برنامهریزیها و سیاستگزاری های اکثر کشورها مورد توجه قرار گرفته است. در این مقاله با استفاده از نرم افزار اف ام ای آFMEA به بررسی ریسک تغییرات کاربری اراضی پس از احداث و آبگیری سد مخزنی گرین نهاوند پرداخته می شود. این روش در ارزیابی ریسک روشی تحلیلی است که میکوشد تا حد ممکن خطرات بالقوه موجود در محدودهای که در آن ارزیابی ریسک انجام میشود و همچنین علل و اثرات مرتبط با آن را شناسایی و رتبه بندی کند. علت انتخاباین روش جهت ارزیابی ریسک زیست محیطی سد گرین نهاوند این میباشد که تمامی موارد تجزیه و تحلیل ریسک و امتیازدهی و در نهایت رتبه بندی ریسک در جداول ریسک مشخص میشود و یک روش کامل جهت ارزیابی ریسکمیباشد. نتایج بدست آمده از این تحلیل نشان می دهد تغییر نامتعارف و خارج از ظرفیت کاربری اراضی بالادست مخزن سد و نواحی پیرامون آن به ویژه از لحاظ کاربریهایی مانند توسعه تفرج و توریسم و توسعه مراکز سکونتگاهی و غیره که با احتمال حذف پوشش گیاهی، افزایش شدت فرسایش خاک و در نتیجه افزایش بار موادمعلق رودخانه همراه می باشد، باRPN=120 از درجه ریسک زیادی برخوردار می باشد

کلیدواژه ها:

ریسک ، کاربری اراضی ، سد گرین ، روشFMEA/زیست محیطی