اثر بخشی بازی درمانی با رویکرد والد - کودک بر انطباق پذیری و همبستگی خانوادگی در مادران دارای کودک 6 تا 11 سال

این تحقیق با هدف بررسی اثربخشی بازی درمانی با رویکرد والد - کودک بر انطباق پذیری و همبستگی خانوادگی در مادران دارای کودک 6 تا 11 سال اجرا گردید؛ از روش تحقیق تجربی و از نوع پیش آزمون، پس آزمون و مرحله پیگیری با گروه گواه استفاده شد. ابزار گردآوری اطلاعات شامل مقیاس انطباق پذیری و همبستگی خانواده (ثنائی، 1387) و برای اجرای بازی درمانی با استفاده از پروتکل اجرایی کری لی نلدرث و سوبراتون ترجمه آقایی، پیش قدم و عابدی، 1393) استفاده شد. گروه آزمایش را به مدت دو ماه در قالب 8 جلسه آموزش یک ساعته تحت آموزش بازی درمانی قرار گرفتند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی ( میانگین و انحراف معیار ) و استنباطی ( تحلیل کواریانس و اندزاه گیری مکرر ) استفاده شد. یافته ها نشان داد بازی درمانی با رویکرد والد - کودک بر انطباق پذیری و همبستگی خانوادگی تاثیر دارد (P<0.001). نتیجه گیری : بالا بردن رشد مهارت های اجتماعی و شخصتی براساس مبانی تئوریکی و روانشناسی تربیتی باید غیر مستقیم و از طریق بازی، قصه و نقش بازی باشد بازی نه تنها برای بهبود رشد عادی کودک لازم است بلکه قدرت درمان کننده دارد. بازی برای کودکان مانند نفس کشیدن حیاتی و طبیعی و شیوه ای از ابراز وجود کودکان بوده که در سرتاسر جهان نمود پیدا می کندو می تواند بر تفاوت هایی چون نژاد، زبان یا دیگر جنبه های فرهنگی برتری یابد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی با رویکرد والد - کودک ، انطباق پذیری ، همبستگی خانوادگی