حسن محبی - دانشجوی کارشناسی ارشد سازه های هیدرولیکی دانشگاه پیام نور تهران
الهام رجبی - دکتری مهندسی عمران و عضو هیات علمی دانشگاه پیام نور تهران
رضا محبی - دانشجوی دکتری فیزیک دانشگاه آزاد اسلامی واحد کرمانشاه

تامین نیاز آبی بیشتر گیاهان زراعی در مناطق خشک و نیمه خشک از طریق آبیاری میباشد که عواملی چون کمبود بارش توزیع نامناسب بارندگی و گرما که باعث تبخیر زیاد می شود کشت دیم را در این مناطق غیر اقتصادی نموده است و معمولا به دلیل نبود رودخانه های دائمی که بتواند نیاز آبی را در تمام فصول تامین نماید ناچار به استفاده از منابع آبهای زیر زمینی هستیم از طرفی در این مناطق به دلیل نبود پوشش گیاهی مناسب و همچنین توزیع زمانی و مکانی نامناسب بارندگی این نعمت زندگی بخش به بلای طبیعی تبدیل شده و سیل ایجاد شده نه تنها کمکی به کشت گیاهان نمی نماید بلکه محصولات موجود را نیز خراب می کند از این رو ما نمی توانیم با استفاده از اجرای طرح های تغذیه مصنوعی در محل مناسب نه تنها از ویرانی مزارع جلوگیری نماییم بلکه کمک زیادی به تغذیه آبهای زیر زمینی نموده و مقداری از آب مورد نیاز آبیاری را خود وارد سفره های آب زیر زمینی نماییم اما مساله اصلی در اجرای طرح های تغذیه مصنوعی این است که کدام محل را برای اجرای طرح انتخاب نماییم که حداکثر بهره وری را داشته باشیم در این مقاله سعی می شود با بیان کاربرد سیستم اطلاعات جغرافیایی GIS در مکانیابی محل های مناسب اجرای طرح تغذیه مصنوعی نشان دهیم که استفاده از این ابزار چقدر می تواند ما را در اجرای صحیح و دقیق طرح کمک کند و اینکه مکانیابی با استفاده از این ابزار ضریب خطای کم و مطمئنی را نتیجه می دهد

تغذیه مصنوعی،آبهای زیر زمینی،GIS