الهه یزدی ها - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین گروه معماری و شهرسازی قزوین ایران
زهره داودپور - دکتری تخصصی شهرسازی استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد قزوین گروه معماری و شهرسازی قزوین ایران

امروزه ایمنی و امنیت در برابر تهدیدات از ابتدایی ترین اصول در جهت دستیابی به استانداردهای مطلوب آسایش شهری است و اصولاً توجه به دفاع غیرعامل شهرها در مقابل تهدیدات خارجی امری است که از آغاز تصویرگری شهرها همواره مورد توجه است. پدافند غیرعامل به مفهوم دفاع در برابر تهاجم، بدون استفاده از سلاح و درگیر شدن مستقیم، سابقه ای طولانی در تاریخ بشری دارد. به طور کلی به کارگیری تمهیدات و ملاحظات پدافند غیرعامل علاوه بر کاهش هزینه ها، کارایی دفاعی پروژه های شهری را در زمان تهاجم دشمن بسیار افزایش خواهد داد. بنابراین جوامع در تلاش برای دست یابی به شرایطی هستند که در صورت وقوع بحران، بازگشت سریع آ نها را به وضعیت پیش از بحران اولیه یا عادی فراهم سازد. از این رو در سال های اخیر به تاب آوری به جای آسیب پذیری تأ کید خاصی می گردد. با این توصیف و لحاظ اهمیت موضوع در این مقاله سعی شده است، ضمن تبیین شاخص های مرتبط با موضوع، با بهره گیری از فرآیند تحلیل سلسله مراتبی AHP و روشی توصیفی_تحلیلی از طریق مطالعات کتابخانه ای و روش های میدانی چون مشاهده و پرسشنامه به ارزیابی میزان موفقیت طرح های پدافند غیرعامل در جهت ارتقای تاب آوری در مناطق 2و3 شهر قزوین به عنوان نمونه پرداخته شود نتایج حاصل از وزن دهی هریک از معیارها، دامنه آسیب پذیری بیشتر و عدم موفقیت اجرای طرح های پدافند غیرعامل در منطقه3 را در مقابل منطقه2 نشان می دهد

تاب آوری، پدافند غیرعامل،AHP قزوین