فضل الله اسمعیلی - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه پیام نور ایران
مهدی خداداد - کارشناس ارشد جغرافیا و برنامه ریزی روستایی دانشگاه گلستان
مهدیه نخعی - دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری باشگاه پژوهشگران جوان و نخبگان مرند ایران

گردشگری روستایی یکی از راهبردهای توسعه اجتماعی و اقتصادی جوامع روستایی به شمار می رود با توجه به محدودیت منابع معیشتی کشاورزی نواحی روستایی و رشد فزآینده جمعیت روستاها می توان از توانمندی های گردشگری روستایی جهت افزایش اشتغال تکمیل درامد و ارتقای رفاه عمومی روستاییان بهره جست در همین راستا این پژوهش به بررسی تاثیرات توسعه گردشگری در ابعاد اجتماعی و اقتصادی در منطقه مورد مطالعه می باشد نوع تحقیق توصیفی تحلیلی است داده های مورد نیاز با تنظیم پرسشنامه و مصاحبه گردآوری شده است طبق فرمول کووکران 373 خانوار به عنوان حجم نمونه تعیین شده است یافته های تحقیق نشان می دهد که بیشترین تفاوت معناداری متعلق به گویه های وجود کلاس های فنی و حرفه ای و مهارت آموزی و شرکت در انها و میزان رضایت از امکانات و خدمات رفاهی و زیر بنایی و مشورت و همکاری با معتمدین و شورای اسلامی می باشد در بعد اقتصادی نشان می دهد بین فعالیتهای اقتصادی و گردشگری در قبل و بعد از ورود آن رابطه معناداری وجود دارد در نهایت راهکارهایی چون اموزش زبان های دوم در رابطه با گردشگران خارجی ارائه آموزش های مناسب فنی و حرفه ای به منظور افزایش مهارت در حوزه گردشگری عرضه تسهیلات مناسب در حوزه کشاورزی و تجارت افزایش فرصت شغلی و اولویت دادن به نیروی کار بومی پیشنهاد می شود

توسعه گردشگری،ابعاد اجتماعی،ابعاد اقتصادی،شهرستان بناب