منصور موسائی - دبیر فیزیک، کارشناسی ارشد فوتونیک- مخابرات، پژوهشکده فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه تبریز
حسن اکبری زارع - دبیر فیزیک، کارشناسی ارشد فوتونیک- فیزیک، پژوهشکده فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه تبریز
مصطفی صحرایی - استاد تمام و عضو هیئت علمی پژوهشکده فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه تبریز، دکترای تخصصی فیزیک لیزر
محمد صبائیان - استادیار و عضو هیئت علمی گروه فیزیک دانشگاه شهید چمران، دکترای تخصصی اپتیک و لیزر

در این مقاله با استفاده از آنتروپی وان نیومن به بررسی اثر نرخ های واپاشی روی درهم تنیدگی کوانتوم دات هرمی شکل ایندیم آرسناید در زمینه گالیم آرسناید در وجود و عدم وجود تداخل کوانتومی پرداختیم. ابتدا هامیلتونی سیستم چهار ترازه آبشاری در نظر گرفته شده را محاسبه و با حل معادلات ماتریس چگالی کوپل شده، آنتروپی را برحسب مقیاس زمان رسم کردیم. با توجه به نمودارها، هر چه فرکانس میدان لیزری کوپل کننده ترازها به اختلاف فرکانس بین تراز پایه و ویژه حالت لایه خیس نزدیکتر باشد، درهم تنیدگی بیشتر می شود به طوری که بالاترین مقدار برای درهم تنیدگی در نمودارهای رسم شده مربوط به حالتی است که فرکانس میدان کوپل کننده (v) دقیقا با اختلاف فرکانس بین تراز پایه و ویژه حالت لایه خیس (ωc-ωa) برابر شود. تاثیرات فرکانس نوسانات با بررسی الکترون بین ترازهای میانی و تراز پایه Ωb1 و Ωb2 (فرکانس رابی) مشاهده می شود که با افزایش این دو پارامتر، درهم تنیدگی افزایش می یابد. باز هم در حضور تداخل نقش این تغییرات روی درهم تندیدگی برجسته تر می شود. با افزایش Ωc در دو حالت حضور و عدم حضور تداخل، درهم تنیدگی افزایش می یابد. در حالتی که تداخل بین گذارها از لایه های میانی به حالت پایه وجود ندارد، تاثیر تغییرات Ωc اگر در حضور تداخل صورت پذیرد، تغییرات در در هم تندیدگی به ازای تغییرات Ωc بارزتر می شود.

آنتروپی وان نیومن، فرکانس میدان کوپل کننده، فرکانس رابی، تداخل کوانتومی، درهم تنیدگی