منصور موسائی - دبیر فیزیک، کارشناسی ارشد فوتونیک - مخابرات، پژوهشکده فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه تبریز
حسن اکبری زارع - دبیر فیزیک، کارشناسی ارشد فوتونیک- فیزیک، پژوهشکده فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه تبریز
مصطفی صحرایی - استاد تمام و عضو هیئت علمی پژوهشکده فیزیک و ستاره شناسی دانشگاه تبریز، دکترای تخصصی فیزیک لیزر

در این مقاله با استفاده از آنتروپی وان نیومن به بررسی اثر نرخ های واپاشی روی درهم تنیدگی کوانتوم دات هرمی شکل ایندیم آرسناید در زمینه گالیم آرسناید در وجود و عدم وجود تداخل کوانتومی پرداختیم. ابتدا هامیلتونی سیستم چهار ترازه آبشاری در نظر گرفته شده را محاسبه و با حل معادلات ماتریس چگالی کوپل شده، آنتروپی را برحسب مقیاس وجود تداخل کوانتومی با توجه به نمودارها، . کردیم زمان رسم (b≠0) در مقایسه با حالتی که تداخل کوانتومی صفر باشد، آنتروپی و در نتیجه درهم تنیدگی را به میزان قابل توجهی افزایش می دهد. با افزایش نرخ واپاشی از تراز خیس به تراز پایه نیز، آنتروپی و در نتیجه درهم تنیدگی افزایش می یابد. همچنین با افزایش نرخ واپاشی از ترازهای میانی به تراز پایه آنتروپی و در نتیجه درهم تنیدگی در حضور و یا عدم حضور تداخل، افزایش می یابد که در صورت وجود تداخل تاثیر نرخ واپاشی میانی افزایش چشمگیری دارد.

آنتروپی وان نیومن، نرخ واپاشی، تداخل کوانتومی، درهم تنیدگی، کوانتوم دات هرمی