محمد منشوری - استادیار و دکترای تخصصی مهندسی محیط زیست
سارا شریفی نیا - کارشناس ارشد حقوق محیط زیست – دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیق

تلفات آب بوسیله انسان، با برداشت بدون حساب از منابع سطحی و زیر زمینی در مدت زمان طولانی و مصرف بی رویه آب در منازل، مزارع و صنایع، بوجود می آید . فاضلاب های خانگی، کشاورزی و صنعتی، باعث آلوده شدن آبهای شیرین، از جمله آبهای رودخانه ها هستند، ضمن اینکه این گونه فاضلاب ها، منابع دیگر از جمله دریاچه ها، دریا ها، تالاب ها و اقیانوسها را نیز آلوده مینمایند . فاضلاب ها حاوی آلاینده های خطرناک بوده و چنانچه ورود و نفوذ آنها به منابع آب گسترش یابد، مصرف آب آن منابع نه تنها برای انسان بلکه برای گیاهان و جانوران نیز خطرناک است . بنابراین کنترل آلودگی های خروجی از صنایع به عنوان راهکاری در مقابله با وضعیت موجود تلقی می گردد و قوانین و مقررات زیست محیطی موجود در این راستا، ابزاری در جهت کنترل آلودگی های مذکور به شمار میرود . باید تدابیری صورت پذیرد که بتوان به نتایج مطلوب دست یافت . در این راستا راه حلی که منطقی تر به نظر می رسد لحاظ مواردی در برنامه پنجم توسعه می باشد . ازآنجا که در سالهای پایانی برنامه چهارم توسعه به سر می بریم و دولت در حال آماده کردن وتدوین برنامه پنجم توسعه است، لذا می توان با کار کارشناسی مناسب استانداردی قابل قبول و قابل دسترسی از لحاظ بار آلودگی برای صنایع در نظر گرفت و آنرا در قالب ماده ای از برنامه پنجم به مدت 5 سال اجرا نمود که از جمله محاسن این عملکرد این است که اولاً در مدت زمان کوتاهتری از نظر پروسه تدوین وتصویب نسبت به قوانین دائمی به نتیجه می رسد، ثانیاً در ابتدا صنایع آلاینده تشویق می شوند که به جای درگیری های دائمی با سازمان حفاظت محیط زیست و پرداخت جرایم با کمی صرف هزینه بیشتر و رسیدن به سطح استاندارد به طور اصولی مسئله را حل نمایند . مسئله آلودگی پساب صنایع در ایران را نمی توان در یک مرحله و با قوانین موجود حل نمود و برای حل این مسائل نیاز است به طور مرحله به مرحله به حل مشکل پرداخت .

قوانین، مقررات، قوائد حقوقی، آلودگی، منابع آب، فاضلاب، محیط زیست، استاندارد