معماری پایدار در خانه های کویری

معماری ما از فرهنگ، اقلیم، مصالح بوم آورد، همچون گذشته پیروی نمی کند. نگرش تک بعدی ما و بعضا زیبایی محور در طراحی معماری و انتخاب مصالح بوم آورد باعث ایجاد پیامدهای نامطلوب بر فضاهای معماری و شهری گردیده است. نگاه بوم شناسانه انسان و نوع رویارویی با طبیعت بعد از انقلاب صنعتی، دستخوش تغییرات زیادی شده و حرکت به سوی دهکده جهانی باعث شده است علی رغم داشتن مناطق مختلف با اقلیم های متفاوت به سبکی از معماری رسیده ایم که یکسان سازی را در پی داشته است. ورود به بحره زمانی فعلی که پیشرفت های فنی و تکنولوژیکی در عرصه ساختمان روز به روز سرعت می گیرد این موضوع را که باید به ارتباط صحیح ساختمان و محیط پیرامون آن توجه داشت را کمرنگ کرده است. بحث معماری پایدار را می توان یک آگاهی از بحران های زیست محیطی را دانست که توسعه پایدار و طراحی، بر مبنای اصول و مبانی پایداری یکی از نتایج این آگاهی می باشد. با توجه به تنوع اقلیمی در خاک پهناور ایران، لزوم شناخت و ارائه راه حل هایی در راستای ارتقای معماری پایدار با رویکرد معماری بومی و همساز با طبیعت، امری ضروری به نظر می رسد که در این مقاله با در نظر گرفتن شناخت اقلیم گرم و خشک، اصول و ضوابط معماری بومی سنتی حاکم بر این اقلیم مورد بررسی و تحلیل قرار گرفته است.

کلیدواژه ها:

معماری پایدار ، طراحی اقلیمی ، اقلیم گرم خشک ، پایداری در کویر