ارزیابی معایب و مزایای احداث زیرگذر عابر پیاده به جای پلهای روگذر ( نمونه موردی هسته مرکزی شهر بجنورد )

همواره پیاده راه ها از عناصر مهم تشکیل دهنده فرم شهر بوده که در دهه های اخیر بیشتر از هر زمان مورد توجه قرار گرفته اند. شهر بدون حضور پیاده و مردم ارزش نداشته و هویتی پیدا نمی کند و این عابران پیاده هستند که حیات و پویایی را به داخل شهرها هدایت می کنند. پس همواره شهر می باست برای عابر پیاده و براساس نیازها و علایق آنها طراحی شود تا شهروندان از حضور و استفاده در شهر و فضاها و مکان های شهری لذت برده و با ایجاد حس تعلق و خاطره انگیزی، شهر را همچون خانه و دارایی خود به شمار بیاورند. گذرگاه های غیر مسطح تسهیلاتی هستند که به منظور جداسازی عمودی ترافیک پیاده و سوارها احداث می گردد . گذرگاه های غیر مسطح عابر پیاده به دو دسته روگذرها ( پل های هوایی ) و زیرگذرها طبقه بندی می شوند. در طراحی گذرگاه های عرضی ضروری است معیارهای تأثیرگذار برای انتخاب نوع گذرگاه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفته تا مناسب ترین و راحت ترین گذرگاه برای عبور عابران پیاده مشخص گردد. پارامترها تأثیرگذار در انتخاب گذرگاه های عرضی عبارتند از امنیت و ایمنی عابرین پیاده، دسترسی آسان، ایجاد زیباسازی بصری، هزینه احداث، هزینه تعمیر و نگهداری و ... که باید در زمان احداث یک گذرگاه غیر مسطح مورد تحلیل و ارزیابی قرار گیرد. در این پژوهش با توجه به اطلاعات بدست آمده از نظرسنجی انجام گرفته توسط پرسشنامه ای که در محدوده هسته مرکزی شهر بجنورد تکمیل گردیده و در پیوست ارائه شده است، به بررسی عوامل موثر در انتخاب زیرگذر و روگذر ( پل هوایی ) پرداخته شده است و پس از در نظر گرفتن همه عوامل تأثیرگذار، مشخص گردید که به طور کلی زیرگذر عابر پیاده با 35 امتیاز گزینه مناسب تری در مقایسه با پل های هوایی با 29 امتیاز می باشد. این بدان معنی نیست که تمامی گذرگاه های غیرمسطح عابر پیاده به صورت زیرگذر احداث گردد، بلکه نشان می دهد که زیرگذر می تواند گزینه مطرح برای انتخاب نوع گذرگاه های غیرهمسطح شهری باشد و ضروریست در مطالعات مقدماتی جهت احداث این گذرگاه ها توجه ویژه به زیرگذر شود.

کلیدواژه ها:

عابر پیاده ، زیرگذر ، روگذر ، نظرسنجی