تأثیر معماری اکولوژیک در ساختمان های مسکونی

ساختارهای معمارانه نه فقط جهت استفاده های فیزیکی است، بلکه استفاده ی روحی و روانی از آن به عنوان هنر زندگی اجتماعی و تعادل در موجودیت و هماهنگی سیستمیک این تعادل بوده که همگنی و تداوم خود را از طبیعت محیطی دارا می باشد. در نتیجه احتیاج به نگاهی کارشناسانه در جهت جلوگیری از اتلاف منابع انرژی و کاهش آلودگی های زیست محیطی مقدمات پیدایش گرایش انرژی در این راستا بوده است. بحران انرژی و پایان پذیری منابع فسیلی بهمراه آلودگی محیط زیست از جمله عوامل محرک بشر به منظور دست یابی به انرژی های فناناپذیری همچون خورشید، باد و . . . می باشد. امروزه دنیا با دو چالش مبرم و اضطراری مربوط به خدمات انرژی مواجه است. از تمام انرژی های تجدیدپذیر توجه بیشتر به انرژی خورشیدی به عنوان یک راه حل برای کاهش منابع فسیلی و سوخت های هسته ای برای محیط زیست پاکیزه تر استفاده می شود. انرژی های تجدیدپذیر منجر به تولید درصد بسیارناچیزی از گازهای گلخانه ای می شوند، لذا یکی از سوخت هایی که به زودی جایگزین سوخت های تجدیدناپدیر می شود، انرژی خورشیدی می باشد با توجه به این موارد هدف کلی از این پایان نامه طراحی مجتمع مسکونی اکولوژیکی تر از گذشته است. که با این هدف نمونه های از داخل و خارج از کشور انتخاب کرده و مورد بررسی قرارگرفته است. و آنها را به نسبت اصول طراحی اکولوژیکی بررسی کرده و ایرادهای یافته شده اصلاح گردیده. در این راستا در این پایان نامه ابتدا به معرفی بحث اکولوژیکی پراخته شده و اصول و ضوابط آن مشخص شده و سپس به معرفی انواع انرژی تجدیدپذیر و معرفی بحث ردپای اکولوژیکی با استانداردهای جهانی پرداخته شده است. و در نهایت با تجزیه و تحلیل اقلیم مربوطه ( آذربایجان شرقی ) و آنالیز کامل سایت مربوطه, مجتمع مسکونی 3 بلوکه که هر بلوک 130 واحدی طراحی شده است تا متناسب با اصول و ضوابط طراحی اکولوژیکی بوده و با توجه به قرارگیری بلوک ها و جای گیری بازشوها و استقرار ساختمان ها و چیدمان داخلی و جداسازی حریم خصوصی از عمومی جایی گیری صحیح فضاهای داخلی و با توجه به نور گیری, سایه اندازی , ایجاد تونل بادی و استفاده از آب باران و ... حداکثر استفاده ازانرژی تجدید پذیر شده تا تصرفی در بحث انرژی بوده و در نهایت مسبب کاهش آلودگی زیستی.

کلیدواژه ها:

معماری ، انرژی خورشیدی ، انرژی های تجدید پذیر ، آلودگی زیست محیط