نقش فضاهای فرهنگی در هویت شهرها

یکی از مصادیق تفکر توحیدی شیعیان در فرهنگ توجه به ائمه و امامزاده ها و ارزش های نهفته در آن متجلی شده است. امامزاده ها در ایران گویاترین تجلی کالبدی ماهیت و پیام چنین فرهنگی در ساختار فضای شهری می باشد. براساس این فرضیه در مقاله حاضر پس از بررسی اهمیت امامزاده ها ، به تحلیل ویژگی های خاص امامزاده ها تحت عناوینی از قبیل مفاهیم نمادین و کیفیات فضائی و بصری واحد پرداخت . امامزاده ها که مظهر پیوند بین زمان، مکان و مردم می باشند به دلیل ویژگی «فضای شهری بودنشان» نه تنها در قیاس با مکان های هم عملکرد خویش در سایر کشورها ، هویتی متمایز می یابند . بلکه به عنوان تنها فضاهای باز شهری با عملکرد مذهبی در فرهنگ شهرسازی مسلمین منحصر بفرد می باشند. با شناخت و بکارگیری هرچه بیشتر اصول طراحی چنین فضاهایی از قبیل مکانیابی، انعطاف پذیری در فرم و عملکرد و مفاهیم غنی نمادین می توان به تداوم بیان کالبدی یک فرهنگ در محیط و هویت بخشی به شهر ایرانی کمک مؤثری نمود.

کلیدواژه ها:

فضاهای فرهنگی ، هویت شهرها ، شهر اردبیل ، امامزاده