شناخت و نیاز سنجی طراحی معماری محیط های فیزیکی نابینایان در مجتمع های بهزیستی ( مطالعه موردی مجتمع بهزیستی رودکی )

امروزه نابینایان به عنوان بخشی از شهروندان جامعه مورد بی توجهی طراحان معمار و برنامه ریزان شهری قرار گرفته اند. به طوری که شهرها حق زندگی را با وجود انواع موانع فیزیکی، کف سازی های نامناسب، و... سلب نموده اند. در این میان حتی متاسفانه محل های زندگی نابینایان نیز در مجتمع های بهزیستی با کمبود فضا و عدم طراحی مطلوب با نیازهای فیزیکی آنان طراحی شده اند. لذا در این پژوهش سعی شده است که با شناخت و نیاز سنجی طراحی معماری محیط های فیزیکی نابینایان گامی موثر برای طراحی هر چه مطلوب تر در مجتمع های بهزیستی نابینایان انجام پذیرد. این پژوهش از نوع توصیفی – تحلیلی و در زمره تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری کلیه نابینایانی بودن که در مجتمع بهزیستی رودکی زندگی می کردند ، که از این میان با استفاده از فرمول کوکران و ابزار پرسشنامه 100 نمونه به روش تصادفی سیستماتیک مورد پرسشگری مستقیم قرار گرفته اند. اطلاعات جمع آوری شده در محیط نرم افزاری SPSS با استفاده از آزمون None Parametric ، ضریب همبستگی نشان داده که بین تاثیر متغیرهای مصالح به کار رفته در فضا و رنگ اتاق ها با با میزان رضایت مندی از مجتمع بهزیستی که در آن ساکن هستند در سطح 1 درصد رابطه معنا داری مشاهده شده است، بطوریکه به ترتیب 84 و 50 درصد از پاسخ دهندگان تآثیر این موارد را بر عملکرد مجتمعی که در آن زندگی می کنند، بین متوسط تا خیلی زیاد ارزیابی می کنند. همچنین بین تآثیر متغیرهای لبه ها و کنج های موجود و فضای سبز محوطه مجتمع با میزان رضایت از مجتمع بهزیستی در سطح 5 درصد رابطه معنا داری مشاهده شده است اما با سایر متغیرها رابطه ای وجود نداشته است. به طوریکه به ترتیب 62 و 46 درصد از پاسخ دهندگان تآثیر این موارد را در عملکرد مجتمع بین متوسط تا خیلی زیاد ارزیابی می کنند.

کلیدواژه ها:

محیط فیزیکی ، رودکی ، نابینایان ، مجتمع ، بهزیستی ، تهران