بررسی کمبود کاربری های عمومی در محدوده بافت فرسوده در شهر جوانرود

افزایش جمعیت و سرعت گرفتن مهاجرت های داخلی عوارض متعددی را در پی خواهد داشت که از جمله آن فوق تمرکز شهری، گسترش و رشد افقی و عمودی شهرهایی همچون شهرهای بزرگ ایران و پیدایش حاشیه نشینی در حومه شهرهای بزرگ، کمبود تأسیسات و تجهیزات شهری و مهمتر از همه کمبود مسکن، بورس بازی زمین و خرید و فروش زمین می باشد که همگی اینها به نوعی توانسته اند به تخلفات ساختمانی کمک نمایند و عدم اجرای قوانین و مقررات ساخت و سازهای شهری را به وجود آوردند. تاثیرات متقابل شهر و روستا از دهه 30 به بعد به شکل حلقه ای از روابط علت و معلولی درآمده و باعث شهرنشینی و مهاجرت های داخلی از آن زمان به بعد شده است. اصلاحات ارضی و صنعتی شدن جمعیت نواحی روستایی را به سوی شهرها روانه نمود، در حالیکه این دو پدیده نتوانست به تأمین مسکن ارزان قیمت، خدمات اجتماعی و تأمین رفاه اکثر تازه واردان منجر شود. به همین دلیل همه ساله به تعداد ساکنان زاغه نشین و متخلفان ساختمانی افزوده شد و هنوز این موج ادامه دارد. تغییر در بعد خانوار، گرایش به استقلال زوج ها، گرایش بیشتر در احراز مالکیت مسکن و ... عوامل دیگر اجتماعی هستند که به پدیده تخلفات ساختمانی دامن زده است. در این مقاله به عدم وجود اماکن عمومی در بافتهای فرسوده شهر جوانرود پرداخته می شود که لازمه معرفی و شناسایی این قسمت های شهری، شناخت و آگاهی نسبت به بافت های منطقه است. روش تحقیق در این مقاله به دو صورت کتابخانه ای و میدانی می باشد و همچنین از روش توصیفی در تحلیل ها استفاده شده است. روش کتابخانه ای و جمع آوری اطلاعات و آمار و اسناد و مدارک در زمینه مورد مطالعه از طریق مراجعه به کتابخانه سازمان مدیریت برنامه ریزی کشور و ... روش میدانی و بازدید و بررسی جاذبه های مورد مطالعه از نزدیک، از دیگر شیوه های گردآوری اطلاعات در این مقاله می باشد.

کلیدواژه ها:

بافت های فرسوده ، کمبود تأسیسات و تجهیزات شهری ، حاشیه نشینی