فائزه سالاری ساردوئی - دانشجوی کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه آزاد اسلامی کرمان، ایران
فاطمه خزاعی راوری - استادیار گروه معماری، دانشگاه آزاد اسلامی کرمان، ایران

بادگیرها یکی از عناصر تاریخی معماری اقلیم گرم وخشک است که ساکنان این اقلیم برای تأمین حدود آسایش حرارتی خود دست به ابداعی مهم زده اند که با بهره گیری از انرژی تجدیدپذیر و پاک باد جریان انرژی را وارد ساختمان می نماید. بادگیر به عنوان سیستم سرمایشی ایستا، تهویه مطبوع را برای ساکنان خانه های کویر فراهم می کند البته امروزه با توجه به مشکلات و معایب آن عملکرد خود را از دست داده و به عنوان عنصری تزئینی بر بام بناهای تاریخی و سیمای شهر را تحت تأثیر خود قرار می دهد. در این مقاله تیپولوژی بادگیرها مورد بررسی قرار گرفته است که در همه آنها افزایش توان برودتی و کارایی بهینه یکی از مهمترین اصول بوده است. این مقاله نشان می دهد که می توان از تکنیک های تهویه طبیعی که در این بادگیرها استفاده شده است، در طراحی معماری بناهای امروزی نیز استفاده کرد تا بدین وسیله از میراث ارزشمند علم و هنر ایرانی در معمار معاصر ایرانی بی نصیب نماند.

بادگیر، اقلیم گرم و خشک، تهویه طبیعی ، سیستم سرمایشی، انرژی تجدید پذیر