رابطه خوشبینی و ببخشش با رضایت زناشویی در زوجین

هدف پژوهش حاضر تعیین رابطه خوشبینی و ببخش با رضایت زناشویی در زوجین بود. روش پژوهش از نوع توصیفی همبستگی بود. جامعه آماری این پژوهش کلیه زوجین شهر تبریز بودند که از این تعداد، 100 زوج به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهشمقیاس خوشبینی پترسون، پرسشنامه سنجش بخشش در خانواده و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ بود. دادهها با استفاده از ضریبهمبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون چندگانه تحلیل شدند. یافتهها نشان داد که رضایت زناشویی با متغیر خوشبینی و بخشش رابطه مثبت و معنی داری دارد. همچنین نتایج آزمون تحلیل رگرسیون نشان داد که متغیرهای خوشبینی و بخشش قادرند تغییرات رضایت زناشویی را درزوجین به طور معناداری پیش بینی کنند. بر اساس یافتهها از آنجایی که متغیر خوشبینی و ببخش با رضایت زناشویی رابطه دارند، میتوان با آموزش زوجین در این زمینه رضایت زناشویی آنها را افزایش داد

کلیدواژه ها:

خوشبینی ، بخشش ، رضایت زناشویی ، زوجین