تاثیر الگوهای باغ های ایرانی در محوطه سازی بیمارستان های عمومی

مطالعات فراوان نشان می دهد حضور و گذران ساعت های طولانی در مراکز درمانی، برای بیماران، ملاقات کنندگان و کارکنان تجربه ای تنش زاست. از این رو استفاده از طبیعت محوطه در مراکز درمانی، بعنوان رهیافتی جهت کاهش تنش های محیطی وارتقاء کیفیت محیط، مورد توجه و تحقیق پژوهشگران بسیاری قرار گرفته است . و به این نتیجه رسیده اند که محوطه سبز می تواند برای بیماران و کاربران محیطی آرامش بخش مهیا سازد. توجه به نقش شفابخشی معماری محوطه و بکاربردن الگوی باغ ایرانی در کنار روند درمان و نظر به کارآیی شاخصه هایی از طراحی فضاهای درمانی که دوستدار محیط، موجود باشند، بخش مهمی از تفکر پایداری در مراکز درمانی را تشکیل می دهند که انگیزه های طراحان و مدیران مراکز درمانی را برای سوق به سمت این مبحث نو پررنگ تر می کند. در این پژوهش تلاش بر آنست با استفاده از روش کتابخانه ای و بهره گیری از شیوه تحلیلی - توصیفی ابتدا به تاثیر محیط ها و فضاهای طبیعی در بهبود اوضاع روحی و جسمی بیمار بپردازیم و سپس با بازنگری ویژگی های باغ های ایرانی و اصول هندسی ویژه حاکم بر طراحی آن ها، این فضاها به عنوان الگویی بهینه و بومی برای محوطه سازی بیمارستان ها پیشنهادکنند. در پایان نیز با بررسی ویژگی های یک فضای مناسب و آرامش بخش جهت ایجاد بستر مناسب جهت هرچه سریعتر و بهتر طی کردن روند بهبود بیماران به این نتیجه می رسیم که باغ ایرانی تمامی این ویژگی ها را داراست و می تواند الگوی مناسبی برای طراحی محوطه های فضاهای درمانی باشد.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، باغ شفابخش ، طبیعت ، بیمارستان سبز