تاثیر زبری سطح بر مقاومت به خوردگی لایه رویین

امروزه فولادهای زنگ نزن یکی از مهمترین آلیاژهای مهندسی در صنایع مرتبط با خوردگی اند و کاربردهای روزافزونی یافته اند. مهمترین دلیل این امر بالا بودن مقاومت به خوردگی این دسته از آلیاژهای پایه آهنی است که به واسطه تشکیل خودبخودی یک لایه رویین محافظ اکسیدی بر روی سطح آن ها است. پارامترهای متعددی از قبیل ترکیب شیمیایی محیط، ساختار و ضخامت لایه رویین و استوکیومتری می تواند برپایداری لایه رویین تاثیر گذارد. در این میان استعداد یک فولاد زنگ نزن به خوردگی موضعی در یک محیط، به طور ویژه ای به حالت سطحی آلیاژ بستگی دارد. در این تحقیق، هدف بررسی تاثیر زبری سطح برمقاومت به خوردگی لایه رویین فولاد زنگ نزن 316L در محلول MH2SO4 0/05 با استفاده از روش های پلاریزاسیون پتانسیودینامیک و اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی است. نتایج نشان داد که افزایش زبری سطح باعث انتقال منحنی پلاریزاسیون به سمت راست و در نتیجه افزایش نرخ خوردگی شده است. همچنین منحنی های نایکوئیست نیز نشا ن داد که با افزایش زبری سطح مقاومت انتقال بار (مقاومت پلاریزاسیون ) و در نتیجه آن نرخ خوردگی افزایش می یابد.

کلیدواژه ها:

زبری سطح ، فولاد زنگ نزن 316L ، لایه رویین ، اسپکتروسکوپی امپدانس الکتروشیمیایی