سیده مهری جوادی - عضو هیئت علمی گروه پژوهشی فیزیولوژی و ژنتیک گیاهی پژوهشکده علوم پایه کاربردی جهاد دانشگاهی دانشگاه شهید بهشتی اوین، تهران
میترا پارسا - عضو هیئت علمی گروه پژوهشی فیزیولوژی و ژنتیک گیاهی پژوهشکده علوم پایه کاربردی جهاد دانشگاهی دانشگاه شهید بهشتی اوین، تهران
امینه زینالی - عضو هیئت علمی گروه پژوهشی فیزیولوژی و ژنتیک گیاهی پژوهشکده علوم پایه کاربردی جهاد دانشگاهی دانشگاه شهید بهشتی اوین، تهران
مرجان روشنفکر راد - عضو هیئت علمی گروه پژوهشی فیزیولوژی و ژنتیک گیاهی پژوهشکده علوم پایه کاربردی جهاد دانشگاهی دانشگاه شهید بهشتی اوین، تهران

خلر با نام علمی Lathyrus sativus L. یکی از گیاهان علوفه ای خانواده بقولات است که در پیشینه کشاورزی مناطق مختلف ایران سابقه ای طولانی دارد. تنش خشکی یکی از عوامل مهم محدودکنده در مراحل حساس گیاه از جمله مرحله جوانه زنی می باشد که موجب کاهش رشد اولیه و سریع این گیاه می شود. بدلیل پیچیدگی و چند ژنی بودن صفت تحمل به خشکی در این تحقیق سعی شدهاست تا با گرداوری تمامی ژنها شناخته شده دخیل در تحمل به خشکی در مرحله جوانه زنی گیاه خلرف شبکه ژنی درگیر، بازسازی شده و تصویر روشنتری از نحوه پاسخ دهی گیاه خلر در این مرحله حساس به تنش خشکی و ژنهای کلیدی مربوطه حاصل شود از مجموعه 49 ژن شناسایی شده، 20 ژن به عنوان موثرترین ژنها شناخت و شبکه ژنی مربوط به آن ترسیم شد. نتایج نشان داد که از لحاظ فرایندهای بیولوژیکی ژنهای موثر از گروه اول اجزای مسی رانتقال پیام مانند CIPK15 گجروه دوم از عوامل رونویسی شامل DREB1A و AZF2 و گروه سوم در برگیرنده ژنهای به رمز درآورنده پروتئینهای کارکردی همانند Dehydrin COR47 و Chaperone protein ClpC1 بیشترین تاثیر را در تحمل به خشکی در مرحله جوانه زنی گیاه خلذ دارند. امید است نتایج به دست آمده در راستای یافتن راهکارهایی هدفمند جهت افزایش تحمل به خشکی مفید واقع گردد.

گیاه خلر Lathyrus sativus L، مرحله جوانه زنی، تنش خشکی، شبکه ژنی Pathway Studio، Cytoscape