بررسی نقش صفت شخصیتی شفقت با خود در پیش بینی تعهد و صمیمت زناشویی

مقدمه و هدف: شفقت با خود به معنای مهربان بودن با خود در مواجهه با کاستهای شخصی و یا مشکلات موقعیتی است که نتیجه ی آن پیامدهای روانشناختی مثبت است. هدف از پژوهش حاضر بررسی نقش صفت شخصیتی با خود در پیش بینی تعهد و صمیمیت زناشویی است. مواد و روشها: تحقیق حاضر از نوع مطالعات توصیفی همبستگی می باشد جامعه ی آماری شامل 254 نفر 127 نفر مرد ، 127 نفر زن میانگین سنی 32/6 سال از کارمندان متاهل ذوب آهن اصفهان و همسرانشان در سال 1394 می شود. نمونه گیری به روش خوشه ای چند مرحله ای اجرا شد. ابزارهای جمع آوری اطلاعات عبارت بودند از: پرسشنامه شفقت با خود SCS نف 2003 پرسشنامه تعهد زناشویی DCI آدامز جونز 1997 و مقیاس صمیمت زناشویی MIS تامیلسون و والکر 1983 برای تجزیه وتحلیل داده ها نیز با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام در قالب نرم افزار SPSS18 انجام گرفت. نتایج : یافته های پژوهش حاضر نشان داد که 62 درصد از واریانس صمیمت زناشویی و 17 درصد از واریانس تعهد زناشویی را شفقت با خود تبیین می کند و نمره کلی شفقت با خود به طور مثبت با هر دو مولفه ی صمیمت زناشویی و تعهد زناشویی مرتبطمی باشد. P<0/001 بحث: براساس نتایج این مطالعه متغیر شفقت با خود می تواند پیش بینی کننده میازن تعهد و صمیمت بین زوجها باشد. انعطاف پذیری هیجانی و آرامش بدست آمده از شفقت با خود باعث ارائه ی پاسخهای سازنده در مقابل تعارضات و مسائل زناشویی می شود که نتیجه ی آن ارتقاء سلامت روان شناختی ارتباط و تعهد و صمیمت می باشدو.

کلیدواژه ها:

شفقت با خود ، تعهد زناشویی ، صمیمت زناشویی