مقایسهی میزان انطباق دانشگاه محقق اردبیلی با ابعاد سازمان یادگیرنده براساس مدل واتکینز و مارسیک از نظر هیأت علمی مرد و زن

هدف اصلی این پژوهش بررسی میزان کاربست مؤلفههای سازمان یادگیرنده در دانشگاه محقق اردبیلی اردبیل براساس مدل واتکینز ومارسیک بوده است. روش تحقیق حاضر از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ نحوه ی گردآوری داده ها، توصیفی از نوع پس رویدادی می باشد. جامعه آماری مورد مطالعه در این پژوهش شامل کلیه ی اعضای هیأت علمی تمام وقت 320 نفر بود که به روش نمونه گیری طبقهای متناسب، تعداد 50 نفرکه تعداد 15 نفررا زن و 35 نفر آن را مرد تشکیل میدهد، به عنوان گروه نمونه انتخاب شدند و داده های مورد نیاز به وسیله ی پرسشنامه استاندارد شده واتکینز و مارسیک جمع آوری گردید. روایی ابزار بکاررفته، با استفاده از نظر متخصصین، و پایایی ابزار نیز با روش ضریب آلفای کرونباخ برابر 0/96به دست آمد. دادههای جمع آوری شده، به وسیله آمار توصیفی و آمار استنباطی )آزمون t تک گروهی( تجزیه وتحلیل گردیدند. یافتهها حاکی از آن است که مؤلفههای سازمانیادگیرنده در ابعاد ایجاد فرصتهای مستمر یادگیری از نظر هیأت علمی زنان و مردان و همینطور بعد مدل رهبران و حمایت از یادگیری از نظر هیأت علمی زنان در حد بالاتر از متوسط محقق شدهاند، علاوه بر آن،میزان تحقق یادگیری گروهی از نظر هیأت علمی زنان و مردان بالاتر از حد متوسط بود، به عبارت دیگر بین مؤلفه های یادگیری گروهی و یادگیری فردی و سازمانی از نظر هیأت علمی زنان و مردان دانشگاه محقق اردبیلی تفاوت معنیداری وجود دارد.

کلیدواژه ها:

سازمان یادگیرنده ، مدل واتکینز ومارسیک ، دانشگاه محقق اردبیلی