بررسی دوره کارشناسی طراحی صنعتی از منظر برنامه ریزی درسی بین-رشته ای در آموزش عالی

مطالعات بین رشتهای در عرصه آموزش عالی موضوع مهمی است زیرا جامعه علمی خواستار بهرهگیری از دانش کاربردی و تلفیق و ترکیب معلومات برآمده از رشتههای مختلف علمی است و گستره شرایط کنونی نیازمند ارتقای کارایی و مهارتهای تعاملی از طریق تولید دانش کاربردی برآمده از پیوند و انسجام بین رشته های متعدد آموزش عالی وحرفه ها و فناوریهای جدید است . در این میان دانشجویان طراحی صنعتی همزمان با کسب خلاقیتهای هنری، مباحث فنی مهندسی را فرا گرفته و به طراحی و مدلسازی محصولات، خدمات و سامانههای مورد نیاز جامعه پرداخته و از -دیدگاههای عوامل انسانی، کاربردپذیری و زیباییشناسی به ارتقاء محیط اطراف خود اقدام مینمایند. اما به دلیل پیچیدگی مسائل امروز و گسترش حوزه طراحی صنعتی و نزدیکی به حوزههای علوم انسانی و رفتاری، برنامه ریزی درسی این تخصص بینرشتهای مورد سوال قرار میگیرد که با توجه به تحولات جدید تا چه اندازه درست و مقتضی میباشد.همچنین ضرورت روش تلفیقی برنامهدرسی به منظور تامین نیازهای دانشجو و دانش مسائل روز در این حوزه نیاز است.در این پژوهش ابتدا به پیشینه بینرشتهای در ایران پرداخته شده و بعد از عنوان اهمیت بینرشتهای و معرفی کوتاهی ازدوره کارشناسی طراحی صنعتی، به بررسی این بینرشته و تطابق آن با الگوی برنامهریزی درسی بینرشتهای پرداختهشده است

کلیدواژه ها:

بین رشته ای ، طراحی صنعتی ، برنامه ریزی درسی ، آموزش عالی