وضعیت نظام مراقبت بیماری های منتقله از راه تماس جنسی در ایران از دید کارشناسان ودرمان گران مرتبط با این بیماری ها

مقدمه: به دلیل عدم وجود مطالعات کافی و معتبر در خصوص مشکلات نظام مراقبت عفونت های آمیزشی، تصمیم گیری مبتنی بر شواهد امکان پذیر نیست. لذا ارزشیابی برنامه با استفاده از رویکرد کیفی در خصوص نقاط ضعف و قوت و همچنین یافتن راه کارهای مناسب ضروری به نظر می رسد. روش ها: این مطالعه با ترکیبی از چند رویکرد (کیفی و کمی) انجام شده است. به منظور ارزشیابی دو سویه وضعیت نظام مراقبت عفونت های میزشی از دو منظر مقابل هم، شرکت کنندگان از دو گروه یعنی کارشناسان ایدز و بیماری های آمیزشی در تمام سطوح به روش هدفمند و درمان گرا مرتبط با این بیماری ها در بخش دولتی و خصوصی به روش آسان وارد مطالعه شدند. برای گروه اول از دو روش مصاحبه عمیق و چک لیست و برای گروه دوم از پرسشنامه باز ساختار یافته استفاده شد. اطلاعات کیفی به روش تحلیل محتوا گروه بندی و خلاصه شدند. اطلاعات کمی با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. نتایج: بسیاری از مبتلایان به دلایلی از جمله شرم، انگ اجتماعی، دریافت داروی بدون نسخه، عدم رضایت از خدمات و هزینه بالای آزمایش ها، برای درمان به مطب یا مراکز درمانی مراجعه نمی کنند. نظام مراقبت عفونت های آمیزشی در ایران بیشتر تحت تأثیر تهدیدها و نقاط ضعف قرار دارد. مهمترین نقاط ضعف، مشارکت پایین بخش خصوصی از یک منظر و سوء مدیریت و محدودیت بودجه در سیستم بهداشتی از منظر مقابل بود. نقطه ضعف مشترک در دو گروه نیز ضعف در نظام گزارش دهی جاری است. بحث و نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که به منظور توانمندسازی و ارتقاء همه جانبه مراقبت عفونت های آمیزشی و با توجه به توصیه سازمان جهانی بهداشت یک دستور العمل براساس نظرات و تجربایت کارشناسان وذی نفعات و پس از مرور نظام مند مطالعات انجام شده در کشور تهیه شود.

کلیدواژه ها:

نظام مراقبت ، بیماری های آمیزشی ، ایران