بررسی رابطه بین سبک مدیریتی با مهارتهای تغییر و نوآوری مدیران بیمارستان های آموزشی شیراز

مقدمه: با توجه به وجود طرحهای جدید در نظام سلامت از جمله «طرح تحول» و متغیر بودن مسائل موجود در بیمارستان ها،مهارتهای تغییر و نوآوری مدیران، از اهمیت ویژهای برخوردار است. این پژوهش با هدف تعیین رابطه بین سبک مدیریتیمدیران بیمارستانهای آموزشی شیراز و مهارتهای تغییر و نوآوری آنها در سال 1388 انجام گردیده است.روشها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی تحلیلی و به شیوه مقطعی است که در سال 1388 انجام گرفته است. نمونه مورد مطالعه 9 مدیر بیمارستان و 135 نفر از کارکنان ستادی بیمارستانهای آموزشی شیراز بوده اند. مدیران به شیوه سرشماری وکارکنان به شیوه طبقه ای تصادفی برگزیده شدند. گردآوری داده ها از طریق پرسشنامه تعیین سبک رهبری رنسیس لیکرت ( Rensis Likert) و پرسشنامه تعیین میزان مهارتهای تغییر و نوآوری بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16 و آزمونهای آماری توصیفی (فراوانی، درصد فراوانی، میانگین) و تحلیلی t-test و ANOVA استفاده شد.نتایج: اکثر مدیران، سبک مدیریت مشاورهای داشتند. اکثریت کارکنان ستادی، جوان و در سنین 40-20 سالگی قرار داشتند و به صورت قراردادی استخدام بودند. بین مهارتهای تغییر و نوآوری مدیران و سبک مدیریتی آنان ارتباط معنی داری (P<0/001) مشاهده شد.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد به منظور پیاده کردن طرح های تغییر و نوآوری در بیمارستان ها، سبک مدیریتی مشارکتیبسیار کارساز است. چرا که با مشارکت صادقانه اهداف سازمانی قابل وصول تر خواهد بود.

کلیدواژه ها:

سبک مدیریتی ، مهارت های تغییر و نوآوری ، مدیران بیمارستان ، کارکنان ستادی