تاثیر حس مکان در احیای بافت های تاریخی از طریق مراسم آیینی (مطالعه موردی مراسم آیینی محرم)

بافت های تاریخی در برگیرنده ارزش های فرهنگی تاریخی هستند که باید به عنوان سرمایه هایی - ارزشمند حفظ شوند. امروزه متاسفانه اکثریت آنها به دلیل فقدان حیات شهری در معرض فرسایش و تخریب قرارگرفتند. تجربه های موفق در زمینه احیای این بافت ها نشانگر این است که طرح هایی که در کنار استفاده از پتانسیل ذاتی خود بافت ها از درصد بالاتری از مشارکت مردم برخوردار هستند موفق تر و بادام تر بوده اند. حس مکان موجود در بافت های تاریخی پتانسیل ارزشمندی است که می تواند از طریق جلب مشارکت مردم به حضور و فعالیت در بافت های تاریخی درحفظ و احیای آنها بسیار مؤثر واقع شود. این حس تعلق از معنایی حاصل می شود که عمدتأ از طریق فعالیت های پر حضور و داوطلبانه مردم نظیر مراسم آیینی بدست می آید. لذا هدف از این پژوهش بررسی چگونگی تأثیر حس مکان در بافت های تاریخی در احیای مجدد آنها با تأکید بر نقش مراسم آیینی محرم درایجاد و تقویت این حس در بافت های تاریخی می باشد. که بر این اساس چنین فرض کردیم که حس مکان در بافت های تاریخی از طریق مراسم آیینی نظیر محرم ایجاد و تقویت می شود و می تواند در احیای این بافت ها از طریق جلب مشارکت مردم موثر واقع شود. الگوی مفهومی مقاله پیش رو بر اساس روش تحقیق تحلیلی توصیفی و با تکیه بر مطالعات - کتابخانه ای به دست آمده است. فرآیند شکل گیری مقاله مورد نظر در پرتو ایجاد نظمی منطقی در مطالب پراکنده موجود انجام پذیرفته و لذا برای این کار، از راهبرد استدلال منطقی بهره گرفته شده است. نتیجه ای که در پایان حاصل شد این بود که تعامل معناداری بین بافت تاریخی ، حس مکان و مراسم آیینی(محرم) وجود دارد که می تواند در امر احیا و باززنده سازی این بافت ها مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

حس مکان ، احیا ، مراسم آیینی ، محرم