مقایسه میزان شادکامی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان دختر ورزشکار و غیر ورزشکار دانشگاه شهرکرد

بیماری های روانی مهمترین مسئله بهداشت روانی جامعه هستند و خیلی از بیماری های جسمانی منشا روانی دارد تحقیقات انجام شده در حیطه روانشناسی و ورزش نشان می دهد که ورزش و فعالیت های بدنی یکی از راههای بهبود سلامت روان و کاهش بیماریهای روانی است، با توجه به شیوع ناهنجاری های روانی در بین اقشار مختلف مردم و نظر به اثرات مثبت ورزش و فعالیت بدنی در پیشگیری و درمان مشکلات روانی و افسردگی های مزمن، در تحقیق حاضر تأثیرفعالیت های بدنی و پرداختن به ورزش بر میزان شادکامی و بهزیستی روانشناختی دانشجویان دختر بررسی گردیده است. تحقیق حاضر از نوع توصیفی و به صورت میدانی می باشد. جامعه آماری تحقیق حاضررا دانشجویان دختر دانشگاه شهرکرد تشکیل دادند. ابزار مورد استفاده اندازه گیری، پرسشنامه شادکامی آکسفورد (OHQ) پرسشنامه بهزیستی روانشناختی کارول ردیف (PWI) بود که به ترتیب روایی و اعتبار آنها با استفاده از آلفای کرونباخ (0/87) و (0/85) محاسبه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها از ازمون t مستقل تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شد.نتایج حاصل از این تحقیق اختلاف معنی داری در عزت نفس،رضایت از زندگی،کارآمدی، خلق مثبت و شادکامی بین دو گروه رانشان داد همچنین میزان عزت نفس، رضایت از زندگی،کارآمدی، خلق مثبت و شادکامی دانشجویان دختر ورزشکار بیشتر از دانشجویان دختر غیرورزشکار است. لذا ورزش و فعالیت بدنی موجب بهبود خلق و خو، سلامت روانی و افزایش خودباوری و احترام به نفس می شود. با توجه به نتایج تحقیق می توان نتیجه گرفت تمرین و فعالیت های بدنی تأثیر بسزایی در سلامتی روان و شادکامی دانشجویان دارد.

کلیدواژه ها:

شادکامی ، بهزیستی روانشناختی ، دانشجویان ورزشکار و غیر ورزشکار