تاثیر اقلیم و بهره وری از آن در شکل گیری ساختار بافت تاریخی شهر گرگان

در لایه های پنهانی هر منطقه ای همواره عوامل متعددی در شکل گیری معماری بومی آن دخیل بوده اند که ریشه در اقلیم و فرهنگ آن سرزمین داشته است. شهرهای دارای اقلیم سخت بیشتر تحت تاثیر آب و هوا بوده، به طوری که معماران پیوسته در پی راه حل های متناسب به منظور رفع نیاز های اقلیمی بوده اند. حال آنکه در اقلیم های معتدل همچون شهر گرگان می توان گفت این فاکتر اندکی کمرنگ تر جلوه می کند. با این همه پرداختن به اقلیم به عنوان اصل پایه در شکل گرفتن معماری هر بومی یک امر بدیهی است. و پر واضح است که بهره گیری از پتانسیل های اقلیمی در مقیاس شهری، محله ای و همسایگی به نتایج مطلوب می رسد، چرا که نحوه قرار گیری دانه ها در کنار یکدیگر و نوع ارتباط آن ها از مهمترین موارد قابل توجه در این امر هستند. پژوهش حاضر در پی کشف چگونگی این ارتباطات از منظر اقلیمی و بررسی تاثیر بهره وری از منابع طبیعی محیط در نحوه ایجاد ساختار بافت تاریخی گرگان در مقیاسی فرا تر از خانه است. روش پژوهش در این نوشتار توصیفی- تحلیل بوده، و اطلاعات به دست آمده اغلب از طریق مشاهدات میدانی و مطالعات کتابخانه می باشد. نتایج پژوهش شامل موارد اثر گذار در ساختار بافت تاریخی گرگان است که منجر به بهره وری از انرژی های طبیعی موجود شده اند، به طوری که نیاز های اقلیمی در معماری بومی این منطقه بی پاسخ نبوده است

کلیدواژه ها:

بهره وری اقلیم ، گرگان ، معماری بومی ، ساختار بافت تاریخی