بررسی تاثیر آسایش حرارتی و روانی در کیفیت فضایی یک مکاناز دید کاربر ( نمونه موردی : دانشکده هنر و معماری دانشگاه یزد )

در فرایند دلبستگی به مکان، «فضا» برای فرد مبدل به «مکان» می شود، زیرا افراد در برقراری ارتباط با مکان به آن معنا می بخشند و آن را در خاطره خود ثبت می کنند. علاوه بر فاکتورهای اجتماعی و فیزیکی مختلف، آسایش روانی نیز از عوامل موثر در شکل گیری این فرایند است که کمتر مورد توجه قرار گرفته است. از این رو در این مقاله به بررسی نقش آسایش روانی در مطلوبیت فضایی یک مکان از دید کاربر می پردازیم. هدف این تحقیق بررسی نقش آسایش روانی و خرد اقلیم های متنوع در شکل گیری دلبستگی به یک مکان است. در این پژوهش به دنبال مطلوب ترین و ماندگار ترین فضا از دید کاربر می باشیم، به گونه ای که مشخص گردد اولین فضایی که از نظر کاربر برای استقرار انتخاب می گردد، کدام است. در جهت نیل به این مقصود، از طریق مطالعات کتابخانه ای به بیان مفاهیم کلی پرداخته و در راستای بررسی نمونه موردی، از روش تحقیق میدانی، تهیه پرسش نامه و مصاحبه با جمعی از دانشجویان دانشکده پرداختیم. از طریق نتایج حاصل از این پژوهش به این نتیجه رسیدیم که آسایش حرارتی و خرد اقلیم، به عنوان تنها عامل جهت ارزیابی کیفیت فضایی مطلوب از دید کاربر نمی باشند و عوامل دیگری مانند تعلق خاطر و آسایش روانی نیز در این امر موثرند.

کلیدواژه ها:

فضا ، مکان ، کیفیت فضایی ، آسایش روانی ، آسایش حرارتی