پریسا شیخ نواز جاهد - دانش آموخته کارشناسی ارشد، رشته زراعت، دانشگاه محقق اردبیلی
سودا قاسمی گرمی - دانش آموخته کارشناسی ارشد، رشته آگرواکولوژی، دانشگاه زابل
محمد صدقی - دانشیار دانشکده کشاورزی، دانشگاه محقق
حوریه توکلی - دانشجوی دکتری، رشته فیزیولوژیکی گیاهان زراعی، دانشگاه محقق

گل همیشه بهار (Calendula officinalis) گیاهی دارویی و متعلق به تیره کاسنی (Asteraceae) است که بررسی ویژگی های مختلف از جمله تکثیر بهتر آن جهت توسعه پوشش گیاهی و استحصال مواد خام دارویی ضروری به نظر می رسد. بنابراین، افزایش میزان جوانه زنی توسط روش های مختلف می تواند بر احیای این گیاه دارویی مؤثر باشد. به منظور بررسی اثر سخت کردن بذر و کیفیت بذور حاصل از نواحی مختلف ل آذین بوته مادری بر روی جوانه زنی بذور فرسوده گل همیشه بهار تحقیق حاضر در دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. ابتدا بذور همیشه بهار در محلول های CaCl2، آب مقطر و شاهد طی دو مرحله سخت و سپس، در مزرعه کاشته شدند. در مرحله برداشت، بذور از دو ناحیه درونی و بیرونی طبق استحصال و جهت انجام آزمون فرسودگی به آزمایشگاه انتقال داده شدند. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح تصادفی با 4 تکرار انجام گردید. نتایج نشان داد که در هر 3 سطح سخت کردن بذر، بذرهای موجود در قسمت بیرونی گل آذین دارای بیشترین درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول لپه، وزن تر باقی مانده و وزن خشک باقی مانده بودند. بیشترین طول ساقه چه، بیشترین وزن تر گیاهچه و وزن تر باقی مانده مربوط به بذور واقع شده در قسمت بیرونی گل آذین در تیمار با CaCl2 مشاهده شد.

؛ Calendula officinalis ، فرسودگی بذر، سخت کردن بذر، موقعیت بذر در گل آذین