امنیت در بافت فرسوده

امنیت یکی از اساسی ترین توقعاتی است که از جوامع انسانی انتظار می رود. از این روی نقش بسزایی بر سرزندگی و پایداری اجتماعات انسانی ایفا میکند. امنیت به عنوان یکی از نیازهای اساسی شهروندان در ساختارهای شهری به شمار رفته و از اهمیت ویژه ای به واسطه دربرگیری احساس آرامش و آسایش محیطی برای شهروندان برخوردار است. از این رو در مطالعات و پژوهش های شهری همواره امنیت به عنوان یکی از شاخص های مهم کیفیت زندگی مورد توجه برنامه ریزان و شهرسازان قرار گرفته و در این خصوص نظریه های متنوعی نیز ارایه شده است. از سوی دیگر در نظام محیطی و ایمنی، تامین امنیت در فضاهای شهری، امنیت، سطح تعاملات و فعالیت های اجتماعی ساکنین شهر را نیز افزایش و درنهایت احساس مطلوبیت و رضایت محیطی را در شهروندان تقویت می نماید. بافت های فرسوده به دلیل عدم توجه و از بین رفتن حس تعلق، زمینه ی لازم را برای آسیب های اجتماعی را فراهم آورده اند. در این پژوهش به بررسی امنیت در بافت های فرسوده شهری بخصوص منطقه ثامن منطقه اصلی و مرکزی شهر مشهد پرداخته شده است اما با این وجود که ازمناطق اصلی شهر می باشد دارای مشکلات حاد در زمینه ی وقوع جرایم و گستردگی آن می باشد که می توان علل بالابودن میزان جرم در این بافت را به لحاظ کالبدی: ریزدانگی، نفوذناپذیری و ناپایداری املاک، فرصت فیزیکی مناسب وجود زمینهای خالی و رها شده و بناهای فرسوده و درحال تخریب که باعث تشدید این معضل شده است را برای ارتکاب جرم و نیز کاهش امنیت فراهم می کند

کلیدواژه ها:

بافت فرسوده ، ویژگی ها ، امنیت ، شاخص ها ، جرم