محمد رضا خمر - دانشجوی کارشناسی ارشد فقه ومبانی حقوق اسلامی،دانشگاه آزاد اسلامی ، واحدزاهدان، ایران
حمید رضانیا - گروه فقه ومبانی حقوق اسلامی ،دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زاهدان، ایران

در این مقاله به بررسی و تبیین فقهی حقوق خروج زن از منزل و آثار اجتماعی آن در فقه امامیه می پردازیم. پرسش اصلی این است که آیا زن بر اساس قوانین حقوقی و احکام فقهی به خصوص در فقه امامیه می تواند بدون اجازه شوهر از منزل خارج شود؟ در این تحقیق با استفاده از روش توصیفی تحلیلی با منابع کتابخانه ای به تحقیق و تفحص در کتب و مقالات حقوق اسلامی و سایت های اینترنتی علمی فقهی پرداخته ایم و سپس با تجزیه و تحلیل مطالب تحقیق را بررسی نمودیم.فرضیه تحقیق این است که اجازه خروج زن از منزل در انجام احکام شرعی و یا ضرورت عقلی مانند حج فرض یا کسب درآمد برای مخارج زندگی شرط نمی باشد.و نتایج به دست آمده در این تحقیق بیان می کند حق خروج از منزل و حق اشتغال به کار در خارج از منزل جزء مصادیق ساده و بسیط حقوق زنان نیست. تعیین محدودیتها و قیودات سخت گیرانه در این دو حوزه بسیاری از حقوق و آزادیهای دیگر زنان را از موضوع منتفی میسازد. به طور مثال، اگر حق خروج از منزل به طورقانونی سلب و یا بسیار محدود شود، دیگر سخن گفتن از حق مشارکت سیاسی، حق تحصیل، حق حضور در عرصههای مختلف حیات اجتماعی ، اشتغال برای زنان چندان موضوعیت نخواهد داشت. بنابراین، ضرورت مبرم اجتماعی و تکلیف شرعی ایجاب میکند که در مواد پیش گفته، دقت و تامل لازم صورت گیرد. مبادا که از سر بیتوجهی به استناد شریعت مقدس اسلام برای حقوق وآزادیهای مشروع زنان محدودیتهای بنیادین اساسگذاری شود

خروج زن از منزل ، اسلام ، فقه امامیه