نقش چهار ستون اصلی دولت محلی و کارآمد بر توسعه و مدیریت برنامه ریزی شهری در ایران

به دلیل پیچیدگی های روزافزون و کاهش توان مدیریت ها، از مهم تر ین مباحث مربوط به توسعه و مدیریت برنامه ریزی شهری، تمرکززدایی، خودمدیریتی و منطقه مداری می باشد. در سال های اخیر، پژوهش های فراوانی در این حوزه صورت گرفته و رابطه ای متقابل میان دو متغیرعلم سیاست و مدیریت به منظور برنامه ریزی برای توسعه، برقرار شده است. لیکن برای توسعه و مدیریت برنامه ریزی شهری، دو شکل و شیوه وجود دارد:روش نخست، حکومت نام دارد؛ دولت مرکزی تمام امور را بر عهده دارد؛ در واقع، سیستم به صورت متمرکز، مدیریت و برنامه ریزی می شود، در روش دومکه حکومت داری نام دارد، مدیریت و برنامه ریزی محلی، میان چهار ستون اصلی؛ یعنی شهرداری ها، شوراهای محلی، سازمان های مردم نهاد و بخش خصوصی، تقسیم می شود. هر یک از این ستون ها منابعی را جهت توسعه و مدیریت فراهم می نمایند. مقاله حاضر، سعی دارد پاسخی به این پرسش دهد که چگونه ستون های اصلی دولت محلی با فراهم آوردن منابع لازم و پتانسیل خود می توانند مدیریت و برنامه ریزی شهری را صورت داده و روند توسعه رانیز تسریع نمایند؟ در واقع ستون های اصلی با رابطه مشترک خود و فراهم آوردن منابعی، روند مدیریت و توسعه را تسریع می کنند؛ بنابراین شهرداری،منابع و امکانات فنی، شوراهای محلی، منبع جامعه مدنی )شامل دارایی های اجتماعی و فرهنگی(، بخش خصوصی، منابع مدیریتی و روش های بهره وری کارآمد و سازمان های مردم نهاد، منبع توانمندسازی شهروندان برای مسئولیت پذیری محلی را فراهم می کنند. بر این اساس، مقاله پیش رو به توصیف، تجزیه، تحلیل و استنباط داده های گردآوری شده می پردازد تا به میزان تأثیر متغیرهای پژوهش، پی ببرد و نیز سعی شده آثار با ارزشی که در رابطه با موضوع مقاله هستند را مورد استفاده و بهره برداری قرار دهد

کلیدواژه ها:

دولت محلی ، مدیریت ، شهرداری ها ، شوراهای محلی ، بخش خصوصی ، سازمان های مردم نهاد