یوسف محمدی فر - دانشجوی دکتری مدیریت بازرگانی، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
احمد روستا - استادیار دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
منیژه قره چه - استادیار دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران
محمدرضا حمیدی زاده - استاد دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران

توسعه روزافزون بهره گیری ازبرندآفرینی شهری را می توان برایند فضای رقابتی دانست که در مقیاس ملی، منطقه ای و بین المللی، بر شهرهاحاکم گردیده و در ساختارهای فضایی، فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی شهرها برای ایجاد توسعه پایدار، اهمیت یافته است، لیکن این مهم به د لایلمختلف در شهرهای ایران، کمتر مورد استفاده قرار گرفته و باعث شده است که سیاست گذاران حوزه های مختلف شهری؛ از جمله حوزه گردشگری،اقداماتی مستقل و حتی متضاد و مغایر با هم داشته باشند که در نتیجه، به جای ارائه تصویری شفا ، روشن و منسجم از شهرها؛ تصاویری ناهماهنگ ، متناقض و آشفته به بیرون مخابره شده است. این مقاله به بحث در خصوص ضرورت ها و پیامدهای برندآفرینی شهری در ایران در دو فاز کیفی و کمی پرداخته است. مدل پارادایمی مستخرج براساس روش تحقیق کیفی نظریه برخاسته از داده با روش نمونه گیری نظری، صورت پذیرفته و فاز کمی نیز پیامدهای برندآفرینی شهری را براساس روش همبستگی، بررسی کرده است. به صورت خلاصه، نتایج این مطالعه نشان داده که از یک سوبرنزدآفرینی شهری به عنوان متغیر پیش بین بر ایجاد تصویر مطلوب و افزایش جذابیت شهرها برای گردشگری و همچنین بر سطح رضایت شهروندان ساکن به عنوان متغیرهای ملاک تأثیرگذار است و از سوی دیگر رضایت شهروندان ساکن بر سطح رضایت گردشگران تأثیر مستقیم و معناداری دارد

برندآفرینی شهری، گردشگری شهری، تصویر شهر، رضایت شهروندان