پتانسیل یابی الگوی پیاده مداری و رشد هوشمند در بافت مرکزی شهرکرد

شهرها به دلیل ارتقای کیفیت زیست محیطی در جهت کاهش سوخت فسیلی، بهبود سلامت افراد، افزایش روابط متقابل اجتماعی میان شهروندان، بهبود کیفیات اجتماعی و فرهنگی زندگی در شهر و کمک به انسانی کردن محیط های شهری، به حرکت عابر پیاده وابسته اند. رویکرد مجددبه سرزندگی فضاهای شهری خصوصاً در مراکز شهری و از دیدگاه عابر پیاده، ضرورتی اجتناب ناپذیر به نظر می رسد. پیاده راه ها، معابری با بالاترین حد نقش اجتماعی اند که در آنها تسلط کامل با عابر پیاده بوده و از وسایل نقلیه موتوری تنها به منظور سرویس دهی به زندگی جاری در معبر استفاده می شودو ابزاری برای بروز فعالیت جمعی می باشند.تئوری رشد هوشمند، یک تئوری حمل ونقل و برنامه ریزی شهری است که بر رشد درونی شهر تمرکز می کندو در مقابل پراکندگی شهری، بر فشرده سازی شهر تأکید دارد و طرفدار کاربری های فشرده، حمل ونقل محور و دوستدار پیاده روی و دوچرخه سواری است.پیاده راه ها مکان هایی هستند با پتانسیل کاربری مختلط که خود از ارکان اصلی رشد هوشمند شهری می باشند. ایجاد پیاده راه های مناسب و همراه باکاربری ترکیبی، به افزایش شاخص های رشد هوشمند شهری، منجر می شود. در ا ین تحقیق، به بررسی پیاده مداری و رشد هوشمند در بافت مرکزیشهرکرد پرداخته می شود. بافت مرکزی شهرکرد، دارای ساختار شبکه ارتباطی؛ عمدتاً شبکه ای شطرنجی با تقاطع های زیاد در فاصله نزدیک به یکدیگر می باشد. روش تحقیق این مقاله، توصیفی و تحلیلی است که برای جمع آوری داده ها از روش مشاهده و پیمایش میدانی استفاده شده است. از یافته های تحقیق، وجود پتانسیل لازم در برخی خیابان های بافت مرکزی شهرکرد با توجه به شاخص های پیاده مداری می باشد. با توجه به وجود کاربری های تجاریو خدماتی و مذهبی و آثار تاریخی در ا ین محدوده و ساختار شبکه ارتباطی شطرنجی در بافت مرکزی شهرکرد ، این شهر پتانسیل لازم برای ایجاد الگوی پیاده مداری و رشد هوشمند را دارا می باشد.

کلیدواژه ها:

پیاده مداری ، رشد هوشمند ، بافت مرکزی ، شهرکرد ، پیاده راه