بررسی سیاستگزاریهای حمل و نقل در تهران بزرگ و ارائه استراتژیهای توسعه پایدار حمل و نقل

وضعیت ترافیک در کلانشهر تهران امروزه به یکی از حادترین و پیچیده ترین مشکلات شهری تبدیل شده است. ترافیک ، افزایش قابل توجه زمان جابه‌جائی، افزایش تصادفات، آلودگی صدا و نزدیک شدن میزان آلودگی هوا به مرزهای تهدید سلامت انسانی از تبعات سیستم حمل و نقل ناپایدار در این شهر می باشد.واقعیت این است که در حال حاضر وضعیت جابه‌جائی مردم در تهران نامطلوب است و بدون انجام اقدامات اصلاحی و پیشگیرانه بدون شک در آینده نزدیک تبدیل به یک بحران خواهد گردید.نتایج تجربیات سایر کشورها حاکی از آن است که پایداری تنها با ایجاد تغییرات در طراحی، الگوهای استفاده و مدیریت وسایل نقلیه حاصل نمی‌شود بلکه باید تغییراتی در نحوة تفکر نسبت به شناخت و ارزشیابی راهکارهای ممکن برای حل مشکلات حمل و نقل ایجاد گردد.یک سیستم حمل و نقل پایدار نیازمند فعالیتهایی بیش از کنترل آلودگی هوا، ترافیک یا کاهش مصرف سوخت است و بررسی ها نشان داده است که هیچ راه حل منفردی برای حل مشکلات پیچیده حمل و نقل وجود ندارد و رفع. چنین مشکلی نیازمند یک سازوکار جامع ، پویا و قابل اطمینان است مدیریت پایدار حمل و نقل اثرات توسعه حمل و نقل را بر روی کارایی اقتصادی، موضوعات زیست‌محیطی، مصرف منابع، کاربری اراضی و عدالت اجتماعی مورد توجه قرار می‌دهد و به کاهش اثرات زیست محیطی، افزایش بازدهی سیستم حمل و نقل و بهبود وضعیت زندگی اجتماعی کمک می‌کند و هدف آن سیستم افزایش کارآیی و جابه‌جائی کالاها، خدمات و افراد با حداقل مشکلات دسترسی است.که بدون سازماندهی مجدد استراتژیها، سیاستها و برنامه‌ها قابل دستیابی نخواهد بود.هدف اصلی از این مطالعه، شناخت مشکلات حمل و نقل در شهر تهران، مطالعه دلایل آن، بررسی وضعیت سیاستگزاریهای حمل و نقل و اطلاعات آماری، بر پایه مبانی شناخته شده حمل و نقل پایدار می باشد و در پایان استراتژیهای پیشنهادی جهت توسعه پایدار حمل و نقل در شهر تهران براساس مبانی حمل و نقل پایدار ارائه‌ گردیده است.