اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی بر طرد،عملکرد مختل، دیگر جهت مندی، گوش بزنگی، محدودیتهای مختل زنان با نارضایتی زناشویی

هدف از انجام این پژوهش اثربخشی خانواده درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی بر طرد، عملکرد مختل، دیگر جهت مندی، گوش بزنگی محدودیتهای مختل زنان با نارضایتی زناشویی شهر بهبهان در سال 5931 بود. این تحقیق نیمه ازمایشی پیش ازمون و پس ازمون با گروه کنترل( بود. جامعآ مماری کلیه زنان نارضایت از زندگی زناشویی خود ارجاع به مراکن مشاورهای خانواده شهر بهبهان بودند که به روش نمونهگیری در دسترس تعداد 93 زن در دو گروه مزمایشی و کنترل قرار داده شدندشهر گروه 51 نفر(. که گروه ازمایشی طرحواره درمانی را در 8 جلسه 5 ساعته و هفته ای 2 بار( خانواده درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی را اموزش دیدند نتایج نشان داد که رویکرد خانواده درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی بر بر طرد، عملکرد مختل، دیگر جهت مندی گوش بزنگی محدودیت های مختل زنان با نارضایتی زناشویی موثر است. بنابراین می توان نتیجهگیری رویکرد خانواده درمانی مبتنی بر طرحواره درمانی می تواند برطرد عملکرد مختل، دیگر جهت مندی، گوش بزنگی، محدودیتهای مختل زنان با نارضایتی زناشویی را بهبود بخشد

کلیدواژه ها:

طرد ، عملکرد مختل ، دیگر جهت مندی ، گوش بزنگی ، محدودیتهای مختل